#3Αχ δε φαντάζεσαι πόσο σε καταλαβαίνω! Πολλά νεαρά κορίτσια δέχονται άκριτα αυτό που επιτασσει η νοοτροπία της πλειοψηφίας.."ολα τα κορίτσια μιλούν για τα σεξουαλικά τους με κάθε λεπτομέρεια. Άρα αυτό είναι το νορμάλ. Άρα αυτό πρέπει να κάνω κι εγώ". Και μιας και δεν έχω πληροφορίες να μοιραστώ... Φρικαρω που διαφοροποιουμαι από τη "νορμα". Μέχρι που να πάρω πρέφα ότι το νορμάλ για μένα το καθοριζω εγώ και όχι η πλειοψηφία. Κι εγώ είχα αργοπορησει στη σεξουαλικη μου ζωή σε σχέση με τη "νορμα". Τώρα κοιτώντας το παρελθόν, δε μετάνιωσα σε απολύτως τίποτα. Και τώρα να γύριζα το χρόνο πίσω, με τις δεδομενες επιλογές που είχα τότε, πάλι τις ίδιες αποφάσεις θα είχα, στο θεμα αυτό τουλάχιστον. Δε μου κόστισε και κάτι ιδιαίτερο. Οταν ένιωσα άνετα, έγινε κι αυτό κι όλα οκ. Και σε συζητήσεις... Καταλαβαίνω και την ανασφάλεια και όλα. Το "δε μου αρέσει να μιλώ γι'αυτα τα θέματα με τρίτους" είναι μια χαρά. Και όντως κάποιοι θα πουν "δεν έχει κάνει κάτι ρε, γιαυτό δε μας λέει τίποτα για τα δικά της". So what? Ακόμα κι αν πεις ψέματα ότι εχεις κάνει σεξ οι ίδιοι είναι που θα σκεφτούν "ψέματα λέει"... Ξέρεις καμία φορά η ανασφάλεια και η φοβια μας ξεσκεπαζει γιατί απλά έχουμε τη μύγα. Η γνώμη των ανθρώπων που σε περιμένουν στη γωνία για να σε κάνουν να νιώσεις άσχημα ΔΕΝ πρέπει να σε νοιάζει. Μιλα μόνο σε ανθρώπους που ξέρεις ότι δε θα σε κρίνουν. Κι Αν είσαι από τους ανθρώπους που θέλουν να κρατούν ιδιωτικοτητα σε αυτά τα θέματα θα το κάνεις πάντα και για πάντα. Ανεξάρτητα από το αν η προσωπική σου ζωή είναι γεμάτη ή άδεια. Οι κολλητες μου δεν ξέρουν τίποτα για τα σεξουαλικά μου. Πέρα από αστειακια του τύπου "χμμμ... Περάσατε καλά χτες βράδυ εεε;;; " Τίποτε άλλο δεν λέγεται. Φαντάζομαι ξέρουν να κάνουν σεξ. Δε χρειάζεται να τους πω εγώ πως γίνεται! Κι από ανέκδοτα σεξουαλικά και προστυχοσχόλια πρώτες είμαστε. Αλλά δε μας αρέσουν οι γυάλινοι τοίχοι στην κρεβατοκάμαρά μας. Τώρα νιώθεις ότι λες κι εχεις κάποιο στίγμα… Και δε σε αδικω. Γιατί κι εγώ το πέρασα αυτό. Όταν με είχε ρωτήσει ο τότε κολλητός μου (ο οποίος έβλεπε τη συστολη που είχα με το αντρικό φύλο) του είπα ότι δεν έκανα σεξ ακόμα και ήμουν 21-22…Ειχε το στυλ “απορώ… τόσο ωραία κοπέλα…πως κι έτσι; φοβάσαι; έχεις δοκιμάσει να ξεκινήσεις και πονεσες;” και κάτι τέτοια. Λέω “όχι, απλά δεν ένιωσα άνετα με το τότε αγόρι μου και απλά δεν το κάναμε.” Ξέρεις… κι εσύ να μην έχεις κόμπλεξ, θα υπάρξει κάποιος που να προσπαθήσει να στο εμφυτευσει. Ίσως όχι από κακία απαραίτητα… αλλά η στάση κάποιων απέναντι στο “μη συνηθισμένο “ πολλές φορές είναι “κάπως “ και μένεις εσύ να ψάχνεις το λάθος. Σου το λέω…. Μην ψάχνεις. Δεν υπάρχει λάθος. Όταν νιώσεις άνετα όλα θα πάρουν το δρόμο τους. Και απαντα στις ερωτήσεις με αυτοπεποίθηση. “δεν μου αρέσει να μιλάω γι’αυτα τα θέματα “. Αυτό. Και τέλος. Αυτή είμαι. Αν θέλετε να πείτε τα δικά σας, πείτε τα. Εγώ δε θα συμμετέχω. Φαίνεται ψυχρό και δύσκολο; κάντο μια φορά. Η δεύτερη θα είναι ευκολοτερη!
