Ξερεις.... Καταλαβαίνω. Εχω βγάλει πολλα συμπεράσματα αυτον τον 1,5 χρονο. Το πρόβλημα δεν ηταν ο εναμισης χρόνος επιπονων συμπερασμάτων... Το πρόβλημα ηταν τα 4 χρόνια ανοχής... ( και οχι μονο) που πέρασα με τον συγκεκριμένο ανθρωπο... Το ξερω πλεον καλα αυτο. Οταν λεω οτι τον σκεφτομαι, δεν εννοω ερωτικα.. Τον σκεφτομαι και θυμώνω.... Για το ποσο ευκολα τα παράτησε, ποσο εύκολα προχώρησε.... Ποσο ευκολα εκανε πράγματα που του ζητούσα και αρνούνταν.... Και τα εκανε μονος του ενω εγω δυσκολευομαι... Για τα όσα υπεμενα οσο αμασταν μαζι... Κατα βάθος ξερω πως ειναι θυμός για τον εαυτο μου ...Που του έδωσα περισσότερη αξια απ' οση επρεπε... ...που εγω δεν μπόρεσα να κάνω αυτα που ηθελα χωρις αυτον και περίμενα να τα κανουμε μαζι...που τον άφησα ( εγω το εκανα!) να αφησω τον εαυτο μου να δει το μελλον μου εξαρτημένα σχεδόν απο καποιον αλλον.... Κάπως ετσι τον άφησα να με μειώσει και να χαρακωσει τη δικη μου αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση. Εγω φταιω! Εγω τον άφησα να το κάνει.... Ο θυμός που βγάζω απεναντι του, ειναι κατα βάθος θυμός απέναντι στον εαυτό μου που μετά από ολο αυτό δε μπορώ να προχωρήσω τοσο εύκολα! Ομως τα συμπεράσματα τα έβγαλα! ... Ξερω οτι πρεπει να ξαναπιστεψω στον εαυτο μου και να κανω αυτο που θελω/ πρεπει για μενα, άσχετα απο τον οποιονδήποτε... Να παλέψω τους δικούς μου στόχους.... ... Ελπίζω αυριο θα ειμαι αλλιώς.... Θα ειμαι καλύτερη και ποιο συνειδητοποιημενη εκδοχή του εαυτού μου!!!...