#1 "πιο ανώριμος από πράσινη μπανάνα" σε αγαπώ για αυτό που έγραψες, θα το χρησιμοποιώ κι εγώ σαν φράση. Όταν μιλάμε για ανωριμότητα κάποιου, ενώ εμείς θεωρούμε ότι έχουμε κάποια ξέρεις τι κάνουμε, ε; Κουνάμε το μαντίλι. Δεν αναλύουμε παρακάτω, δεν χρειάζεται καν. Είσαι υπέροχη, θα τα καταφέρεις.Ωραίο θεματάκι πιάσαμε σήμερα ομαδικά παιδιά. Πόσοι και πόσες δεν έχουμε βρεθεί σε αυτή τη θέση; Κι όλοι να έχουν κάποιο δείγμα τρυφερότητας κι όλο να μην μπορούμε να φύγουμε. Κι άμα καταφέρνει να παρουσιάζεται ο άλλος σαν να έχει κάνει κάτι πολύ καλό για μας εκεί τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο επικίνδυνα. Σαν τον γονιό που σε κακοποιεί, αλλά δεν σου πάει η καρδιά να μισήσεις γιατί για σένα μοχθεί καθημερινά, για να σε φροντίσει. Κάθε φορά που μπλέκουμε σε τέτοιες καταστάσεις, πάει να πει ότι έχουμε οι ίδιοι μεγάλο πρόβλημα το οποίο πρέπει να λύσουμε αν θέλουμε μια καλή ζωή. Το κακό είναι ότι ο βαθμός κακοποίησης τσαλαπατάει πολύ τις ανοχές μας και διαστρεβλώνει τόσο πολύ τον τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα.Ο κακός σύντροφος βέβαια πιστεύω πώς δεν φταίει. Καλά κάνει και είναι αυτός που είναι, για τον εαυτό του είναι έτσι και δεν αλλάζουν εύκολα αυτά τα πράγματα, εκτός αν το θέλει ο ίδιος. Εμείς έχουμε την ευθύνη του εαυτού μας, εμείς πρέπει να είμαστε σε θέση να αναγνωρίζουμε τα κακώς κείμενα και να απομακρυνόμαστε όσο είναι ακόμα νωρίς. Γιατί δεν θυμάμαι ακριβώς πού αναφέρθηκε σήμερα αυτό, αλλά όχι, δεν είναι όλα τον πρώτο καιρό μέλι γάλα. Όλο και κάτι θα έχει πει ο άλλος, όλο και κάποιο μικρό δείγμα συμπεριφοράς θα έχει υπάρξει που θα δείχνει τι έχει αυτός ο άνθρωπος στο μυαλό του. Απλά τυφλωνόμαστε γρήγορα από "έρωτα" και δεν έχουμε τα αυτιά και τα μάτια μας ανοιχτά ώστε να δεχτούμε και να αξιολογήσουμε το μήνυμα. Επικεντρωνόμαστε στο μέλι γάλα, γιατί αλλιώς νομίζουμε ότι θα χάσουμε την χαρά αυτού του όμορφου πράγματος που μας συμβαίνει. Ή ότι θα γίνουμε καχύποπτοι, και πώς θα δεθούμε με ανθρώπους αν είμαστε βουτηγμένοι στη καχυποψία. Ρε παιδιά, για όνομα, δεν είναι όλα τα πράγματα ή του ύψους ή του βάθους. Δεν υπάρχει στραβωμάρα ή απόλυτη καχυποψία, μόνο. Υπάρχουν και οι ενδιάμεσες αποχρώσεις. Οι οποίες φυσικά επιτυγχάνονται με το να γνωρίσουμε καλά τον εαυτό μας, τα θέλω μας και τα όρια μας και τις ανάγκες μας. Τότε θα αρχίσουμε να βάζουμε στη ζωή μας πιο σωστούς ανθρώπους γενικώς. Αλλά θέλει πολύ δουλειά αυτό και ειλικρίνεια. Και λίγο ρεαλισμό. Ή πολύ.
