#1 Το πιο νόστιμο είναι ότι δεν υπάρχει κανένα «χάσμα ανάμεσα στην θεωρία και στις πράξεις του». Αυτά τα ρομαντικοϊδεαλιστικά «όλα ή τίποτα», «δεν θέλω το λιγότερο κακό, θέλω το άψογο» οδηγούν κατά κανόνα στην πλήρη αδράνεια, γιατί το τέλειο δεν υπάρχει ούτε υπάρχει τρόπος να το επιτύχεις. Κι εφόσον απαξιώνεις έννοιες όπως «λιγότερο κακό», «βελτιωμένο» κλπ., απλώς δεν επιδιώκεις καμία βελτίωση γιατί «σιγά, δεν θα είναι και το τέλειο, κι αφού δε μπορώ να έχω το απόλυτο ας μείνω στο χάλια». Φρόντισε να μη σε κολλήσει κι εσένα αυτή τη νοοτροπία, αν με πιάνεις…