Αγάπη μου γλυκιά, αληθινά μόνος είσαι όταν περιτριγυρισμένος από ανθρώπους δεν μπορείς να κατανοηθείς από εκείνους, να επικοινωνήσεις. Όχι γιατί δεν μπορείς εσύ αλλά γιατί είναι ακατόρθωτο σε εκείνους. Και όσο περισσότερο τους καταλαβαίνεις πως δεν είναι ότι δεν θέλουν, αλλά ότι δεν μπορούν, τόσο πιο βαριά νιώθεις την μοναξιά επάνω σου.Οι στιγμές όμως που επέλεξες να συναναστραφείς με τον ίδιο σου τον εαυτό, μοιράζοντας μαζί του πράγματα από τα πιο απλά, επιφανειακά, έως τις υπαρξιακές, ενδοσκοπικές αναζητήσεις σας με αυτοκριτική διάθεση, άλλοτε αυστηρή, άλλοτε συγκαταβατική, αυτό με τίποτα δεν λέγεται μοναξιά, single ή όπως αλλιώς θέλεις πες το.Πόσες φορές δεν αναζήτησες την γνώμη του διπλανού σου, φίλου, συνεργάτη, ερωτικού συντρόφου και εκείνος ξεκίνησε να σε συμβουλεύει με πρώτη λέξη της πρότασης του το «ΕΓΩ στη θέση σου (τότε, κάπου, κάπως, κάποτε)...» και όχι του «Εσύ» (από την θέση σου, του δικού σου ζητήματος), τι μπορείς να κάνεις, βάσει της δική σου ιδιοσυγκρασία και της προσωπικής σου «φαρέτρας»;