Μαλλον δεν το εθεσα σωστα, δεν εννοώ το πορτοφόλι ως αντικειμενο, τυπου κατσε να βγάλω να σου δώσω χαρτζιλικι. Εννοω ότι υπολογισιμα εξοδα δεν γίνονται ατομικα και ότι τον ελεγχο πρεπει να τον εχει ο πιο ορθολογιστης, δηλαδη σε ενα ζευγαρι ο τσιγκουνης ή ο σπαταλος δεν πρέπει να έχει ακηδεμονευτη προσβαση, ή θα βρεθουνε να μην εχουν να πληρώσουν την ΔΕΗ ή θα εχουν ενα σκασμο λεφτα και δεν θα τα χαιρονται, προσβαση και λογο θα εχει (αλλιως δεν νοήται κοινο πορτοφόλι) απλα πρεπει ο ορθολογιστης να εχει το νου του/της σε περιπτωση που θα τα χρειαστουν για αλλα εξοδα. Να το πω διαφορετικα υπάρχουν ανθρωποι με τρυπια χερια και είναι και πολλοι και θα ζευγαρωθουν...και δεν θα ζευγαρωθουν αναγκαστηκα με ομοιους τους.Σε φίλο το εχω πει: δωσε τα λεφτα σου στη γυναίκα σου και χωρις την εγκριση της μην κανεις τίποτα. Ειδικα με την κρίση εχω βαρεθει να μου ερχονται "ρε συ τι να κανω;" και στην πλειοψηφία η λυση είναι...δωσε το πορτοφόλι στον/στην αλλο/η, όταν λεω δωσε δεν εννοώ το πορτοφόλι σαν αντικειμενο αλλα μην κανεις εξοδα χωρις να συμφωνίσει ο/η αλλη.Εγω το λεω απο τώρα: το "πορτοφόλι" θα το παραδωσω, αφου με το που αγχώνομαι γίνομαι παραλογα φειδωλος και με το που ξε-αγχώνομαι ξοδευω μεχρι ενα σημείο πριν να χρειαστω βοήθεια απο τριτο.