Η πρώτη μου επαφή με το έργο του Πράτσετ,ήταν μια ελληνική έκδοση του βιβλίου"Wyrd sisters"...Νομίζω ότι ήταν η πρώτη φορά που ένιωσα ότι κάτι δεν πάει καθόλου,μα καθόλου σωστά με την μετάφραση...Οι ιδιωματισμοί πήγαιναν χαμένοι,αφού δεν υπήρχε καμία φαντασία από τον μεταφραστή,το χιούμορ δεν"περνούσε",το ύφος δεν"περνούσε"...ήταν μια πολύ περίεργη εμπειρία ανάγνωσης...Έκτοτε,δεν ασχολήθηκα με τον Πράτσετ και τον Δισκόκοσμό του...Πολύ αργότερα,επέλεξα να διαβάσω κάτι δικό του,στα αγγλικά αυτήν τη φορά...και εκεί κατάλαβα ότι δεν έφταιγε ο Πράτσετ,που δεν μου έκανε κλικ από την πρώτη στιγμή...Είναι μερικά έργα δημιουργών που δεν συγχωρούν την προχειρότητα της μετάφρασης:την απουσία ευρηματικότητας και φαντασίας,την άγνοια πάνω στο ύφος γραφής του εκάστοτε συγγραφέα,την έλλειψη αγάπης για το είδος που αυτός υπηρετεί...Δεν γνωρίζω από εκδόσεις,αλλά διακρίνω την διαφορά όταν την διαβάζω...Και τέλος,εύχομαι η τηλεοπτική μεταφορά του"good omens" να είναι πετυχημένη!
Σχολιάζει ο/η