Αγαπητό 7,φαίνεσαι τρομερά πελαγωμένη.Και αυτό σε κάνει να μπλέκεις όλα σου τα προβλήματα σε ένα κουβάρι.Ο πρώην σου ακόμη και στα 50 του για την κοινωνία είναι τζόβενο,ενω για μια γυναίκα κοντά στα 50 το φλέρτ και οι σχέσεις είναι ενα δύσκολο σπορ.Δεν είσαι η μόνη γυναίκα σε αυτή την ηλικία που βιώνει τη μοναξιά,προσπάθησε να μην βλέπεις τον εαυτό σου ως το αλογο που το σκοτώνουν οταν γεράσει.Το οτι τα παιδια σου εχουν μεγαλωσει ,μπορει να γυρίσει υπέρ σου ,υπο την έννοια οτι τωρα δεν χρειάζεται να τα παραστέκεις οσο οταν ηταν παιδιά ,πράγμα που σημαίνει οτι έχει περισσότερο χρόνο για τον εαυτό σου.Μην θέτεις τον εαυτο σου εκτός παιχνιδιού και μην παίρνεις τα σκαμπανεβάσματα της ζωης ως προσωπικές απορριψεις.Οσον αφορά τα παιδιά σου ,θα πρότεινα να μιλήσεις στο γιό σου τουλάχιστον για αυτά που νιώθεις.Κατα πάσα πιθανότητα εκεινος δεν βλεπει τη στάση του ως απορριψη αλλα ως ανεξαρτητοποίηση .Εάν δεις και τη δική του πλευρά μαλλον θα αλλάξει ο τρόπος που βλεπεις τη συμπεριφορά του.Στο κομμάτι της φιλίας μάλλον θα πρέπει να αναζητήσεις και αλλα άτομα εκτός απο μία και μοναδική φίλη.Ξεκίνα κανένα χορο,γλώσσα ,γυμναστήριο ,γιογκα,οτιδήποτε που θα σε κάνει να βγείς απο τη λούπα της αυτολύπησης.Ο ψυχολόγος επισης θα βοηθήσει τα μέγιστα και νομίζω οτι θα πρέπει να τον αναζητήσεις συντομότατα.Καλή επιτυχία!ΥΓ ,Δεν καταλαβαίνω την τόσο αυστηρή απάντηση,εχουμε δει εδω μέσα πολύ χειρότερα.
