Άντε πάλι τα ίδια. Κάποιος ταλαίπωρος γράφει τις ταλαιπωρίες του, από κάτω σχολιάζουμε οι υπόλοιποι για το αν φταίνε (ή αν τα ξύνουν) οι δημόσιοι υπάλληλοι. Κι εγώ θα μπορούσα με τις δικές μου ταλαιπωρίες και ληστρικές επιδρομές του ελληνικού κράτους εναντίον μου να γεμίσω βιβλίο. Και άλλοι 11 εκατομμύρια έλληνες θα μπορούσαν να κάνουν το ίδιο. Ε, και;Με εξαίρεση τα εθνικά μας λουλούδια (καρανίκας, παππάς πατήρ, ιβαν ο ποδοσφαιρόφιλος και λοιποί ημέτεροι) όλους τους έλληνες μας έχει ταλαιπωρήσει / αδικήσει / κλέψει / ληστέψει το ελληνικό κράτος. Οχι μία αλλά 100 φορές τον καθένα.Τι βγαίνει ακριβώς με το να διηγιόμαστε τον πόνο μας ο ένας στον άλλο; Τι βγαίνει με το να διαπληκτιζόμαστε αν οι δημόσιοι υπάλληλοι τα ξύνουν ή όχι; Αν τα ξύνουν πρέπει να βρεθούν και να τιμωρηθούν, αν δεν τα ξύνουν πρέπει να σταματήσει η λάσπη εναντίον τους. Απλά πράγματα.Το ελληνικό κράτος έχει φτιαχτεί από την αρχή του έτσι ώστε να είναι αδιαφανές, άδικο, πατερναλιστικό και γραφειοκρατικό. Και από την στιγμή που δεν θέλει να τα παίρνει από τα λαμόγια, θα τα πάρει από τους αδύναμους. Οι νόμοι είναι επίτηδες φτιαγμένοι έτσι ώστε να είναι διάτρητοι. Ο σκοπός ήταν και είναι να τα αρπάξουν απο εκείνους που δεν μπορούν να αμυνθούν.Δικαιοσύνη δεν υπάρχει (σε 15 χρόνια που θα βγει η όποια απόφαση, εσύ θα είσαι στα θυμαράκια).Οι προσωπικές μας ιστορίες ταλαιπωρίας είναι λυπηρές μεν (ιδίως για τον εκάστοτε παθόντα) αλλά είναι αναμενόμενο αποτέλεσμα του τρόπου λειτουργίας του κράτους μας. Είτε θα αλλάξουμε ριζικά τον τρόπο που λειτουργεί το κράτος μας, είτε σε 400 χρόνια από σήμερα τα δισέγγονα μας θα διηγιούνται ακόμα το ένα στο άλλο, πως τα λήστεψε το ελληνικό κράτος (αν υποθέσουμε ότι θα υπάρχει μέχρι τότε).Θέλουμε αυτήν την ριζική αλλαγή; Πιστεύω πως όχι. ;-(Οπότε ας αλληλοσυλληπηθούμε για τις ταλαιπωρίες και τις κλοπες που ανεχόμαστε, στο διηνεκές.