Σαν να μη πέρασε μια μέρα απο τις αρχές των 80'ς.Το ίδιο τελετουργικό, καμία επικαιροποίηση εκτός απο μια εσανς μεταναστευτικού που αντικαθιστά τα εθνογραφικά στερεότυπα της τότε εποχής με τα νέα θύματα του διεθνούς καπιταλισμού...Εν τω μεταξύ τα πράγματα έχουν έρθει πάνω κάτω στον πλανήτη και ο ορισμός της εργασίας - τουλάχιστον στις δυτικές κοινωνίες που υποτίθεται ανήκουμε ακόμα -έχει την ίδια σχέση με "το κεφάλαιο" του Μαρξ όσο το κέτσαπ με τη μουστάδα. Οταν στην ατζέντα των σύγχρονων κοινωνιών βρίσκονται θέματα όπως οι νέες μορφές εργασίας και επιχειρηματικότητας ,οι ηθικές/οικονομικές επιπτώσεις της ρομποτικής στην εργασία και η πιθανή φορολόγηση των νέων τεχνολογιών ώστε να στηριχτούν τα συστήματα κοινωνικών παροχών κλπ, οι προβληματισμοί των κινημάτων στην Ελλάδα αφορούν τις συλλογικές συμβάσεις ,το ΕΚΑΣ ,τον ΕΦΚΑ ,τις πρόωρες συντάξεις , τα επιδόματα του δημοσίου , τον φτωχό πρόσφυγα/ μετανάστη και όλα αυτά με την ίδια στεντόρια φωνή υπο τους ήχους Παπακωσταντίνου, Μπιθικώτση ,Ξυλούρη κλπ...