Eγώ πάλι, αν ήμουν στη θέση της κοπέλας, θα του είχα σπάσει ωραιότατα το κεφάλι και ας έλεγαν μετά πως δεν πηρα τα χάπια μου! Ειλικρινά, τώρα, μετά από είκοσι πέντε χρόνια στο θέατρο, απορώ κι εξίσταμαι πως τέτοιοι μπαγλαμάδες αποκτούν θεατρικά εργαστήρια και πως καταφέρνουν να έχουν μαθητές μετά από το πρώτο μάθημα. Όχι, καλή μου, δεν είναι έτσι τα θεατρικά εργαστήρια, έτσι είναι ο άρρωστος ψυχισμός αυτού του ηλίθιου. Λυπάμαι τρομερά που είχες μια τέτοια κακοποιητική εμπειρία σε ένα απ' τα πιο όμορφα χόμπι που υπάρχουν. Σκέψου αν θα ήθελες να ξαναδοκιμάσεις, απλά αυτή τη φορά, ρώτα φίλους και κάνε την έρευνα σου για να μην την ξαναπατήσεις!