@santinity η σχιζοφρένεια δεν είναι ούτε ιός, ούτε μικρόβιο. Στον HIV βάζεις ένα προφυλακτικό και είσαι οκ, στον παλαβό που έχει μανία καταδίωξης και βλέπει σατανάδες γύρω του, τι κάνεις? Ο άνθρωπος απλά σε βλέπει σαν ζόμπι και για να γλιτώσει πρέπει να σου σπάσει το κεφάλι. Δεν βλέπει τίποτα άλλο, ζει σε άλλη πραγματικότητα. Και αν οι οικείοι του είναι υπεύθυνοι για τα χάπια του, εσύ δεν είσαι. Και δεν είσαι και υποχρεωμένη να ζεις αμπαρωμένη στο σπίτι σου γιατί του άλλου του σφύριξε ότι είσαι βρυκόλακας, κατάσκοπος, ή εξωγήινος που θελει να του κάνει κακό. Το έχω ζήσει και το ξέρω, και όλες οι θεωρίες που είχα μέχρι τότε πήγαν περίπατο, μου εφυγε η μαγκιά.Ωραία τα λόγια, αλλά η πραγματικότητα είναι αλλιώς. Και να σου πω και κάτι άλλο: πόσο ευχάριστη είναι η παρέα με ένα άτομο που ψυχικά πάσχει? Ακόμα και αν δεν είναι επικίνδυνο. Θα άντεχες να κάνεις παρέα ή να συνεργάζεσαι με ανθρώπους που έχουν μανίες, τους πιάνει παραλήρημα, έχουν αφύσικες εμμονές και μιλάνε για πράγματα που αυτοί ζουν, αλλά εσύ δεν βλέπεις?Εχω ενα γείτονα, που είναι ο έρμος ήσυχος, αλλά πιστεύει οτι κατάγεται από ρώσους ευγενείς (είναι από την Κρήτη). Όλο μιλάει γιαυτό, μας διηγείται ιστορίες φανταστικές - μέχρι γελοίες - στην αρχή γελάς, λες αντε μωρε τον δύστυχο - αλλά μέχρι πότε θα αντέχεις να σου χτυπάει τα κουδούνια για να σου λέει για τον αδερφό του τον Ιγκόρ? Και τι σοβαρή κουβέντα να ανοίξεις μαυτόν τον άνθρωπο? Τον κόβεις διακριτικά, γιατί εχεις τα καθημερινά σου προβλήματα και δεν μπορείς να ακούς παπαριές όλη την ώρα. Ε αυτό ακριβώς είναι η απομόνωση αυτών των ανθρώπων.
