#4 Αγαπητή Jenna, αναφέρεις σοβαρά προβλήματα σε όλους τους τομείς της ζωής σου και με όλους όσους συναναστρέφεσαι, από φίλους και συντρόφους μέχρι καθηγητές και εργοδότες. Είσαι σίγουρη ότι για όλα αυτά "φταίει" η εξωτερική σου εμφάνιση? Τα προβλήματα που περιγράφεις είναι όλα θέματα διαπροσωπικών σχέσεων. Σίγουρα στις διαπροσωπικές μας σχέσεις παίζει ρόλο η εμφάνιση αλλά γιατί θεωρείς ότι παίζει τον μόνο ρόλο και αφιερώνεις όλη την προσοχή σου εκεί? Έχεις σκεφτεί ότι πέρα από την εμφάνιση παίζει πολύ σημαντικό ρόλο και μάλιστα πολύ μεγαλύτερο η προσωπικότητα και η συμπεριφορά σου στις διαπροσωπικές σου σχέσεις?Επίσης αυτά που περιέγραψες μπορούν πραγματικά να συμβούν στον οποιονδήποτε με μία μέτρια αλλά ακόμα και με μία κακή εμφάνιση. Για παράδειγμα, δεν χρειάζεται να είσαι εξωπραγματικά όμορφη για να ζηλέψουν οι φίλες ή για να στην πέσει το αγόρι τους. Μπορεί π.χ. το αγόρι τους να μην τις σέβεται και να μην διστάζει να λιγουρευτεί και τις φίλες της κοπέλας του. Μπορεί οι φίλες σου να μην είναι τόσο καλές φίλες όσο νομίζεις και να σε υποτιμούν ή να μην σε θέλουν τόσο για φίλη τους. Μπορεί εσύ να είσαι ανταγωνιστική ή πολύ διαχυτική και να τους προκαλείς αντίστοιχα ανασφάλεια ή ζήλια. Πολλά "μπορεί". Και όλα αυτά μπορούν να συμβούν ασχέτως εξωτερικής εμφάνισης. Γιατί όμως επικεντρώνεσαι μόνο σε αυτήν?Το ίδιο ισχύει και στις ερωτικές σχέσεις. Λες ότι "Στις δύο πιο σοβαρές σχέσεις που έχω κάνει ως τώρα είχα προβλήματα ζήλιας/ανασφάλειας από την πλευρά των συντρόφων χωρίς να δίνω το παραμικρό δικαίωμα -πέρα απ' την εμφάνισή μου." Όμως η εμφάνιση δεν είναι "δικαίωμα" που δίνεις. Αν κάποιος είναι ανασφαλής και παθολογικά ζηλιάρης, πρέπει να γνωρίζεις ότι το πιο πιθανό είναι αυτό να μην έχει να κάνει καθόλου με εσένα αλλά με τον ίδιο. Υπάρχουν πολλές γυναίκες πολύ κάτω του μετρίου σε εξωτερική εμφάνιση που αντιμετωπίζουν καταστάσεις παθολογικής ζήλιας, κτητικότητας, ακόμα και κακοποίησης στη σχέση τους. Ως γνωστόν, μπορεί κάποιος να είναι τόσο ανασφαλής και κτητικός χωρίς δικαιώματα, και μπορεί να τα παίρνει ακόμα και εκεί που δεν του τα δίνουν. Τα ερώτημα είναι τα εξής: Γιατί οι 2 πιο σοβαρές σου σχέσεις ήταν με τέτοιους τύπους? Γιατί συμφωνείς και αποδέχεσαι τόσο εύκολα την γνωμάτευση του ενός πρώην και θεωρείς ότι για τα προβλήματα ζήλιας/ανασφάλειας φταίει πάλι μόνο η εξωτερική σου εμφάνιση? Έχεις σκεφτεί ότι μπορεί να φταίει η ανεκτικότητα ή η αδυναμία επιβολής ορίων από την πλευρά σου? Με προβληματίζει που ενώ αυτός είχε την άσχημη συμπεριφορά και τις ανασφάλειες, τελικά είπε ο ίδιος να χωρίσετε και όχι εσύ. Έχεις σκεφτεί επίσης πως ο τύπος μπορεί να γίνει ανασφαλής και ζηλιάρης και σε επόμενη σχέση με μία λιγότερο όμορφη, μόνο και μόνο επειδή έχει θέματα ανασφάλειας και συμπεριφοράς/ χαρακτήρα? Με την ίδια λογική μπορείς να ερμηνεύσεις και τα υπόλοιπα θέματά σου, αν σταματήσεις να επικεντρώνεσαι τόσο πολύ στην εξωτερική σου εμφάνιση. Λες για παράδειγμα ότι "Πήρα το πτυχίο μου με άριστα και στα τέσσερα χρόνια και νομίζω ότι πιο πολύ ήταν για να αποδείξω κάτι στον κόσμο παρά το ενδιαφέρον μου για το αντικείμενο. Τα ίδια και στο μεταπτυχιακό." Έχεις σκεφτεί πως το γεγονός ότι το κίνητρό σου ήταν πιο πολύ αυτό και όχι το ενδιαφέρον σου για το αντικείμενο, μπορεί να αντανακλάται στους καθηγητές και στους εργοδότες σου? Στις συνεντεύξεις οι εργοδότες μυρίζονται από χιλιόμετρα τα κίνητρα και την έλλειψη ενδιαφέροντος. Όταν π.χ. το βασικό σου κίνητρο είναι αυτό παρά το ενδιαφέρον σου στο αντικείμενο, γιατί δεν το βάζεις και αυτό στην εξίσωση του "δεν με παίρνουν στα σοβαρά", αλλά βλέπεις και εκεί πάλι μοναδικό λόγο την εξωτερική σου εμφάνιση? Το να είναι όλοι τόσο δύσπιστοι και να μην σε παίρνουν στα σοβαρά ενώ είσαι άριστη και καταρτισμένη είναι μεγάλο θέμα και πραγματικά με προβληματίζει που το ερμηνεύεις και αυτό μονοδιάστατα βάσει της εξωτερικής σου εμφάνισης. Συνήθως αυτά είναι θέματα με πολλές συνισταμένες(όπως συμπεριφορά και προσωπικότητα) και μου φαίνεται ότι πάλι έχεις επικεντρωθεί μόνο σε μία.Τέλος λες ότι όλα αυτά τα προβλήματα που πραγματικά είναι πάρα πολλά και έχουν να κάνουν με όλους τους τομείς της ζωής σου, δεν μπορείς να τα συζητήσεις με κανέναν γιατί ντρέπεσαι. Και μόνο για αυτόν το λόγο και αφού μόνη σου ταλαιπωρείσαι και δεν βρίσκεις λύση, νομίζω θα ήταν καλή ιδέα να τα συζητήσεις με έναν ψυχολόγο. Σίγουρα η λύση δεν είναι να γεράσεις ούτε να σαμποτάρεις την εμφάνισή σου. Για μένα το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις είναι να μάθεις να μην επικεντρώνεσαι σε τόσο υπερβολικό βαθμό στην εξωτερική σου εμφάνιση. Μόνο έτσι θα μπορέσεις να δεις καθαρά τι σου φταίει. Και σε αυτό μπορεί να σε βοηθήσει πολύ ένας ψυχολόγος. Επίσης είμαι σίγουρη ότι αν σταματήσεις η ίδια να βλέπεις σαν κυριότερο θέμα την ομορφιά σου στις διαπροσωπικές σου σχέσεις , τότε μόνο θα σταματήσουν και οι γύρω σου να επικεντρώνονται σε αυτήν. Αλλά εδώ προκύπτει και ένα δύσκολο ερώτημα: Θέλεις πραγματικά να μην επικεντρώνονται σε αυτή?
