Γνωρίζω παραδείγματα όπου υπάρχει(όπως μου' παν οι ίδιοι τουλάχιστο) γνώση κι αποδοχή, αλλά νομίζω ότι η μέση Ελληνίδα που θα το μάθαινε ΠΡΙΝ το γάμο και το παιδί, ακόμη κι αν τ' αποδεχόταν για τον άλλο, δύσκολα θα τ' αποδεχόταν να' ναι στη ζωή της, οπότε δε θα προχωρούσε. Υπ' αυτήν την έννοια, το παιδί/α, εκτός από προσωπική επιθυμία του άντρα,(κι εκτός από "φερετζές" - δε μ' αρέσει αυτός ο τρόπος σκέψης κι έκφρασης και προσέγγισης του θέματος) αποτελεί δόλωμα, αλλά και παγίδα για τη γυναίκα να παραμείνει στο γάμο/να μην εκθέσει τον άντρα/πατέρα του παιδιού/ών της, και, βέβαια, βγάζει τον άντρα ασπροπρόσωπο στην ελληνική πατριαρχική, χριστιανορθόδοξη κοινωνία μ' ολίγον τι απ' αρχαία Ελλάδα, κι εννοώ τον απόλυτα αποδεκτό μπερμπάντη, Πατέρα των θεών, Δία...βέβαια, τα πράγματα ίσως φαντάζουν κάπως διαφορετικά, τη στιγμή που ο σεβαστός πατερφαμίλιας διεκδικεί για τον εαυτό του και την ικανοποίησή του στο σεξ έναν εντελώς παθητικό ρόλο...κάτι που δύσκολα πάει το μυαλό του μη γνωρίζοντα, άσχετου, τρίτου παρατηρητή, π.χ. της ταισμένης απ' την tv και την ελληνική επαρχία αναχρονιστικά στερεότυπα, περιβόητης/διαβόητης μέσης Ελληνίδας νοικοκυράς...Γενικά, η Ελληνίδα είναι πολύ συντηρητική στο θέμα συγκεκριμένα "γάμος", που - μην ξεχνάμε - είναι ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ μυστήριο, τόσο στο να μπει(το θεωρεί απαραιτητο για την κοινωνική της καταξίωση - ε, βέβαια, αφού ζει στην Ελλάδα κι όχι τη Σουηδία ή κάποια προτεσταντική χώρα) όσο και να βγει(την τραυματίζει ο "αποτυχημένος" γάμος κι εγώ νομίζω ότι δεν είναι μόνο η προσωπική απογοήτευση το θέμα όσο κι ο κοινωνικός αντίκτυπος, είναι πλέον μια "χωρισμένη").Τελοσπάντων, για τις γυναίκες ας μιλησουν καλύτερα οι γυναίκες, πάντως η λογική μάλλον ήταν ότι τον "μπήχτη" τον κρατάς, αν σ' αρέσει, τον "π..στη" όχι - αν κι αυτό ίσως αρχίσει ν' αλλάζει σταδιακά με τη χειραφέτηση των ανδρών απ' τα στερεότυπα. Διάβαζα κάτι άρθρα για το πώς οι bi άντρες είναι καλύτεροι σύντροφοι για τις γυναίκες/γονείς, αλλά, με το χέρι στην καρδιά, πόσες Ελληνίδες θα' παιρναν συνειδητά τέτοιο ρίσκο;Εν προκειμένω ήταν και gay/bi και μπήχτης, απλά δε βλέπω το γάμο του να κρατάει, αλλά δεν κράτησα κι επαφή, για να ξέρω τη συνέχεια. Νομίζω ότ' ήταν ο καταπιεσμένος Έλληνας επαρχιώτης, λαικό παιδί, που ανακαλύπτει το γλυκό μετά τα ξερω γω 30 - 35. Γενικά, πρέπει ν' ανοίξουμε ένα κεφάλαιο "Κοινωνία και διαχείριση της σεξουαλικής ορμής".Αυτό που θυμάμ' ότ' είπε για τη γυναίκα του ήταν ότι της είχ' εκμυστηρευθεί μία(!) πολύ light πρώτη εμπειρία που' χε, όταν ήταν νεώτερος "στο στρατό", αλλ' είχε καταλήξει ότι "μιλάει πολύ" για να της πει κάτι άλλο, δεν ξέρω αν άλλαξε κάτι μετά τον ερχομό του παιδιού.Αυτός κεράτωνε ανεξάρτητα εγκυμοσύνης. Παίρναμε προφυλάξεις κι ήταν γενικά προσεκτικός, μου' λεγε δε ότι και με τη σύζυγο έπαιρνε προφυλάξεις, δεν τον άφηνε αυτή χωρίς, εκτός απ' το project "παιδί", οπότε ίσως η σύζυγος ήξερε ως ένα σημείο με τι είχε να κάνει...δεν ξέρω, δε ρώτησα! Ίσως υποψιαζόταν για γυναίκες, όχι γι' άντρες.Πάντως, μετά που μου' πε για το παιδί, άρχισε να γίνεται λίγο too much για μένα η όλη φάση, οπότε η επαφή faded out, αλλά με πήρε τηλ. και μετά τη γέννηση, η πατρότητα δεν τον είχε αλλάξει.
