συμφωνω γενικα με το σχολιο σου,απλως θελω να κανω μια τοποθετηση γυρω απο αυτα που μας παθιαζουν και θα θελαμε να τα κανουμε επαγγελματικα και αν τα καταφερναμε υποθετουμε οτι η ζωη μας θα ηταν τελεια.η εππαγελματικη ενασχοληση διαφερει παρα πολυ με αυτο που εχουμε στο μυαλο μας.απο τι στιγμη που κανεις κατι επαγγελματικα θα λογοδοτεις καπου.αν μαλιστα εισαι απο τους διακριθεντες στον χωρο (που υποτιθεται αυτος ειναι ο σκοπος),θα πρεπει να συμβιβαστεις με την απωλεια μερους της ιδιωτικης σου ζωης και πολλα αλλων που ερχονται πακετο με τα ευχαριστα του να εισαι πετυχημενος αθλητης η καλλιτεχνης κλπ.
