Καταπληκτικό το σχόλιο σου Iris! Πλάκα πλάκα είχα γνωρίσει έναν τύπο που δούλευε σε εργοστάσιο στην Αγγλία. Η δουλειά του ήταν χειριστής (νομίζω), πάντως να πατάει έναν διακόπτη όλη μέρα. Ο ίδιος ήταν πολύ χαλαρός και ικανοποιημένος απ'τη ζωή του και το είχε φιλοσοφήσει: ότι τι καλά, η μοναδική μου ευθύνη είναι να κάνω αυτό και κατά τ'άλλα όταν φεύγω κάνω τη ζωή μου. Αυτή είναι τόσο ωραία και ρεαλιστική αντιμετώπιση, σε κάθε δουλειά μπορείς να βρεις κάτι θετικό. Απ'την άλλη, είχα γνωρίσει έναν άλλο, διευθυντή, που όλη μέρα έβγαζε λεφτά για να τα χαίρονται οι γύρω του. Τέρμα στρες και ψευδαίσθηση μεγαλείου. Εγώ πάντως ο πρώτος θα ήθελα να 'μαι.