#5 Πιστεύεις ότι οι σκλάβοι δούλευαν από ανάγκη; Αν μπερδεύεις στο μυαλό σου τις λέξεις "ανάγκη" και "εξαναγκασμός", σκέψου το λίγο. Αν θεωρείς δουλεία το ότι χρειάζεσαι να τρως και να προστατεύεσαι από το κρύο (άρα χρειάζεσαι έσοδα) τότε η ίδια η ύπαρξη είναι δουλεία.Επίσης: Σου εύχομαι ολόψυχα να ασχολείσαι όλοι τη ζωή σου με αντικείμενα που σε παθιάζουν. Έχε μόνο στο μυαλό σου ότι, αν ξαφνικά όλοι καταπιάνονταν αποκλειστικά με ότι τους παθιάζει, στον κόσμο θα υπήρχαν καμιά 20ριά επαγγέλματα, τύπου τραγουδιστής, ζωγράφος, φωτογράφος, ηθοποιός, ποδοσφαιριστής κ.λπ. Οι δε 99 στους 100 δεν θα είμασταν καν καλοί σε αυτό, αλλά θα περνούσαμε καλά. Για καμιά βδομάδα, και μετά θα πεθαίναμε. Εκτός αν νομίζεις ότι θα υπήρχε αρκετός κόσμος που θα επέλεγε να γίνει σκουπιδιάρης, υπάλληλος σε ΙΚΑ, οικοδόμος, νεκροθάφτης, καθαριστής, χειριστής, εργάτης σε μονάδα παραγωγής -ο κατάλογος είναι τεράστιος.(Κάποιοι ίσως πουν "τι λες, εγώ έχω γνωρίσει καθαριστή που τρελαίνεται για σφουγγάρισμα ή οικοδόμο που μόλις δει μυστρί του τρέχουν τα σάλια" αλλά, σοβαρά, θα υπήρχαν αρκετοί τέτοιοι, παθιασμένοι με σκληρές/μονότονες/εντελώς μη ρομαντικές δουλειές ώστε να βοηθήσουν να επιβιώσουν οι ορδές από interior designers και μπαλαρίνες;)Τι θέλω να πω; Ψάξε εργασία που να σε παθιάζει, κι αν δεν ταιριάζει η νοοτροπία σου με ανθρώπους που δεν παίρνουν ρίσκα για να πραγματοποιήσουν τα τρελά τους όνειρα, κανένα πρόβλημα, μην τους κάνεις παρέα. Αλλά μη τους αντιμετωπίζεις απαξιωτικά, ως εθελούσιους δούλους. «Την μπετονιέρα μην κατηγοράς, αυτή σου δίνει για να φας» :)
