Με συγχωρείτε δηλαδή τώρα, αυτοί οι άνθρωποι δεν πάνε κανένα ταξίδι, δεν τρώνε σε κάποιο εστιατόριο, δεν παίρνουν τίποτα από το δρόμο ή κουβαλάνε τον σεφ και στην τουαλέτα; Επίσης σκέφτομαι τι έχει να γίνει αν κάποια στιγμή τραφούν φυσιολογικά, δεν θα μπορούν να μεταβολίσουν το παραμικρό, νοσοκομείο θα τους τρέχουν.Και κάτι άλλο, η διατροφή που κάνουν θεωρούν ότι θα τους κάνει άτρωτους; Κοινοί θνητοί είναι και όπως όλοι ξέρουμε ότι ένα πράγμα έρχεται ανεξαιρέτως για όλους και δεν σε σώνει τίποτα, που να τρως ζωχούς μια ζωή. Τι να πω, για μένα προσωπικά όλο αυτό είναι απίστευτα περιοριστικό, αποκομμένο από την πραγματική ζωή, αφαιρεί κάθε αυθορμητισμό και καλλιεργεί ένα μόνιμο άγχος για το σώμα που έτσι κι αλλιώς είναι καταδικασμένο να αλλάξει με το πέρασμα του χρόνου, που δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι νιώθουν έστω και στον ελάχιστο βαθμό ευτυχισμένοι. Εκτός κι αν θεωρεί κανείς ευτυχία τον ψυχαναγκασμό.