Τι ντροπή επιστήμονας άνθρωπος να μιλάει για ''σωματική'' και ''συναισθηματική'' απιστία ανδρών και γυναικών αντίστοιχα. Καταρχάς, προφανώς και δεν υπάρχει απιστία χωρίς συναισθηματικές προεκτάσεις κι όποιος πιστεύει το αντίθετο πλανάται πλάνην οικτρά. Από κει και πέρα, αν πρέπει αν υπεραπλουστεύσουμε, σε γενικές γραμμές, υπάρχουν ΑΝΘΡΩΠΟΙ που απατούν γιατί έχουν συγκεκριμένο liaison μεταξύ ego & sex και ΑΝΘΡΩΠΟΙ που απατούν γιατί αντί να αντιμετωπίσουν το ότι η σχέση τους δεν τους καλύπτει σε κάποιο επίπεδο, προτιμούν να πάνε να ερωτευτούν, θεωρώντας ότι αυτό θα τους δώσει τη διέξοδο. Δεν υπάρχει ποιοτικά ελαφρύτερη ή βαρύτερη απιστία βάσει απλώς του δίπολου συναισθηματικής/σωματικής - ο ίδιος ο χαρακτηρισμός είναι ρευστός.Ούτε και οι άντρες είναι καλύτεροι ή χειρότεροι από τις γυναίκες. Αυτό που ίσως να μοιάζει συχνότερο είναι ότι για λόγους κοινωνιολογικούς(βλ. πατριαρχία) περισσότεροι άντρες ''ενθαρρύνονται'' - ας πούμε - κοινωνικά να απατήσουν: αυτή η ενθάρρυνση εξαργυρώνεται συνήθως στο ότι αργούν να συνειδητοποιήσουν τις συνέπειες της εμπλοκής τους με μια άλλη (σε σχέση με μια γυναίκα σε αντίστοιχη φάση, που καλείται και κοινωνικά -και όχι από παραπάνω ένστικτο- να τριβελήσει παραπάνω στο μυαλό της το αν θα ενδώσει). Αυτό όμως είναι σίγουρα μόνο η δική μου γνώμη με βάσει τις παρατηρήσεις μου στο μικρόκοσμό μου. Αυτό που δεν είναι απλώς αυθαίρετη δική μου παρατηρησάρα, είναι ότι οι γυναίκες απατούν μια χαρά σωματικά. Get on with it, που θα έλεγαν και οι Monty Python.