#1.Το θέμα για μένα δεν είναι το γράψιμο.Ούτε ότι το κείμενο παραμένει κρυφό.Δεν είναι περίεργο να έχει κάποιος τις προσωπικές του σημειώσεις.Όλοι κάνουμε κουβέντες με τον εαυτό μας,έχουμε κάποιες σκέψεις,κάποια συναισθήματα και δεν τα μοιραζόμαστε πάντα.Μερικοί,κι εγώ ανάμεσα τους,επιλέγουν όλα αυτά να τα καταγράψουν.Μπορεί να μην έχουν τη μορφή ημερολογίου,να είναι αφήγηση δηλαδή της καθημερινότητας.Να είναι δυο στίχοι,μια μικρή ιστορία,που αν και προϊόν φαντασίας,μπορεί να περιγράφει σκέψεις και συναισθήματα εκείνης της στιγμής.Επειδή είναι γραμμένα,δε σημαίνει,ότι γυρεύουν κι αναγνώστη.Εκείνο που με προβληματίζει στην ερώτηση,είναι η επιμονή σε έναν λογοτεχνικό ήρωα της εφηβείας και τι διαστάσεις έχει πάρει αυτός.
