Θέλω να πω κάποιες σκέψεις μου: Νομίζω ότι κάνει λάθος η κα Βασάρ όταν λέει ότι οι Θεσσαλονικείς σιωπούν λόγω του ότι αισθάνονται κάποια "ενοχή". Νομίζω ότι δεν ασχολούνται (πέραν κάποιων ακαδημαϊκών) λόγω του ότι η Εβραϊκή κοινότητα στην Θεσσαλονίκη ουσιαστικά δεν υφίσταται. Εξοντώθηκε από τους Ναζί , ενώ η συντριπτική πλειοψηφία των όσων επέζησαν φύγαν στο Ισραήλ. Είναι μια γερασμένη ολιγάριθμη κοινότητα κοινότητα που είναι γύρω στο 0,8 τοις χιλίοις της πόλης, χωρίς δυναμισμό και χωρίς κοινωνικό στίγμα. Από την άλλη αν θέλουμε να δούμε την αλήθεια στον καθρέφτη, πάντα οι Εβραίοι ήταν οι "άλλοι" στην πόλη. Μας έβλεπαν εχθρικά τους Χριστιανούς , και εμείς αυτούς, αλλά συνυπήρχαμε. Μα δεν είναι φυσικό? ο Ελληνας έβλεπε μια μειονότητα που αρνούνταν να αφομειωθεί, συκοφαντημένη ανά τους αιώνες ως αντίΧριστοι,και από την άλλη καταλάβαιναν οι Εβραίοι ότι η απελευθέρωση της Μακεδονίας σήμαινε οικονομική τους υποβάθμιση, γι' αυτό και ζήτησαν από τις Μεγάλες Δυνάμεις το 1912 η Θεσσαλονίκη να μην περιέλθει στα χέρια των Ελλήνων αλλά να γίνει μια διεθνής-ανεξάρτητη πόλη. Δεν λεχει όμως σχέση ο Ελληνικός λαός με το ολοκαύτωμα των Εβραίων της Θεσσαλονίκης, μην τρελλαθούμε κιόλας.