Η "εξαφάνιση του χιούμορ" μάλλον βαραίνει τον κ Γεωργουσόπουλο.Ως εξωτερικοί παρατηρητές έχουμε τα εξής δεδομένα:O x γράφει ένα πρωταπριλιάτικο άρθρο για έναν ηθοποιό (του οποίου το έργο είναι γνωστό ότι είναι χαμηλής στάθμης - δεν κρίνω το άτομο και το ήθος του, που μπορεί να είναι εξαιρετικό: δεν το γνωρίζω) συμπεριλαμβάνοντας κομμάτι παλαιότερης -ιδιαίτερα- ευνοϊκής κριτικής του y για το έργο και τα ταλέντα του ηθοποιού.Ο y απαντά στον x σε επίπεδο προσωπικό, με ύβρεις: "συκιά που λιμπίζεται αγοράκια", "νούμερο", (άχρηστο) καπόνι κ.λπ., μπλέκει κατοχή, εξορίες, ματσωμένους εραστές και προαγωγούς, αίμα, δάκρυα και ιδρώτα. Όλα αυτά πολύ φοβούμαι δεν έχουν σε τίποτε να κάνουν με -έστω- μία ειλικρινή διάθεση υπεράσπισης του (έργου) του ηθοποιού από τον y, αλλά με το ότι ο y, μ’ αυτόν τον μάλλον απεχθή τρόπο, θέλει να μας πείσει ότι είναι ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ από την "γερο συκιά".