επιτέλους... έξω απο τα δόντια! Το λιτό ''σπίτι'' , την εποχή που εμφυλιος θέριζε την ελληνική επαρχεία και τα σπίτια ηταν φτιαγμένα απο χωμα και πέτρες. Τα λαμπρά παρτυ και οι προσωπικότητες όταν οι Έλληνες αργοπέθαιναν στη Μακρόνησο και τα ορφανά πουλιόντουσαν στις ΗΠΑ. Οι ''ανασκαφες'' απο τις εφηβες πριγκιπισσες και άλλα μπαρμούτσαλα την εποχή που το εθνικο μουσείο (δεν τολμάμε να μιλήσουμε για μικρότερα) ακόμα δεν είχε κλήσει τις πληγες της κατοχής .Θα θελα να προταθεί να γίνει μουσείο εμφυλίου πολέμου, μουσείο αντιδικτατορικού αγώνα, μουσείο Λαμπράκη, μουσείο αποκατάστασης της Δημοκρατίας, ωστε να μετράω τα εγκεφαλικά των ''δημοκρατών'' φιλών ανακτορου Τατοίου και του προέδρου τους, που που τον χάνεις, που τον βρίσκεις πίσω απο το φράκο του τέως και των ''ελλήνων'' υιών του βρίσκεται.