#7Ήταν μια φορά κι έναν καιρό ένα κακομαθημένο κοριτσάκι που του άρεσαν πολύ τα γλειφιτζούρια.Όμως ο μόνος τρόπος να αποκτήσει ένα γλειφιτζούρι ήταν να πείσει κάποιον να της δώσει ένα.Αφού περίμενε λοιπόν μήπως της δοθεί μα τίποτα,αποφασίζει να το ζητήσει από ένα αγοράκι.Το αγοράκι του το αρνήθηκε και μάλιστα του εξήγησε γιατί δε μπορεί να το έχει και οι λόγοι ήταν απόλυτα σεβαστοί και λογικοί. Το κακομαθημένο κορίτσι κάνει ότι δεν ακούει γιατί πιστεύει πως με μεγαλύτερη επιμονή θα καταφέρει να το πάρει,και παραμονεύει να έρθει μια πιο κατάλληλη στιγμή. Το ξαναζητάει και παίρνει την ίδια απάντηση. Θυμώνει στην αρχή, όπως είναι λογικό, και κλαίει και απειλεί πως αν δε της δώσει γλειφιτζούρι θα φύγει. Της ξαναεξηγεί πως δεν είναι ανάγκη να φύγει γιατί την αγαπάει, απλά δε σκοπεύει να της δώσει το γλειφιτζούρι. Μόνο του το κοριτσάκι επιλέγει να μείνει και χωρίς το γλειφιτζούρι. Δεν μπορεί όμως να ζήσει χωρίς γλειφιτζούρι κι αντί να καταλάβει ότι πρέπει να πάει να το ζητήσει αλλού, το ζητάει επανειλημμένα από τον ίδιο. Εκείνος φυσικά δεν αλλάζει γνώμη διότι ξέρει πολύ καλά πως δε δίνει γλειφιτζούρια και το έχει ξεκαθαρίσει. Το κοριτσάκι όμως τώρα θύμωσε πραγματικά γιατί πιστεύει πως τόσα χρόνια που πέρασαν στερώντας της το γλειφιτζούρι αξίζουν για δώρο ανταπόδοσης...ένα γλειφιτζούρι!Επίσης, φοβάται πως άρχισε να μεγαλώνει και θα την κοιτάνε παράξενα, δύσκολα πια θα είναι κάποιος πρόθυμος να της δώσει γλειφιτζούρι. Το παίρνει απόφαση λοιπόν ότι όντως πρέπει να φύγει προς αναζήτηση αυτού του πολύτιμου για εκείνη γλειφιτζουριού. Από την άλλη μεριά προκαλείται μεγάλη αναστάτωση με τη φυγή του χαμένου πια κακομαθημένου κοριτσακίου. Ο λόγος είναι ότι πραγματικά αγαπούσε το κοριτσάκι. Έτσι λοιπόν , πάνω στον πόνο του αποχωρισμού προβαίνει στο απονενοημένο διάβημα να προσφέρει το πολυπόθητο γλειφιτζούρι για να μη χάσει το κοριτσάκι. Το δε κοριτσάκι, μόλις το μαθαίνει χοροπηδάει από τη χαρά του! Ναι! Ήταν ευτυχισμένη! Θα είχε κι εκείνη πλέον το δικό της γλειφιτζούρι όπως όλα τα άλλα καλά κοριτσάκια της γειτονιάς! Ήρθαν βέβαια κάποιες δυσάρεστες σκέψεις στο μυαλό της, μήπως δεν πρέπει να το πάρω εκβιαστικά, μήπως δημιουργηθούν προβλήματα μετά που θα με κάνουν να μην το απολαύσω και τόσο, αλλά όλα αυτά τα συννεφάκια εξαφανίστηκαν μπροστά στην εκτυφλωτική λάμψη του γλειφιτζουριού και της ικανοποίησης που θα έφερνε μαζί του. Ήρθε όμως πια το πλήρωμα του χρόνου, μιας και η λάμψη του καινούριου αποκτήματος ξεθώριασε, να βγουν στην επιφάνεια τα συννεφάκια που είχαν καταχωνιαστεί στα πιο σκοτεινά συρτάρια του μυαλού της για χάρη του εορτασμού της απόκτησης του γλειφιτζουριού. Τώρα λοιπόν τα σύννεφα τη σκουντάνε ,έρχονται σε ανυποψίαστες στιγμές με ένα τσίμπημα σαν αγκαθάκι στον κόρφο της να της θυμίσουν πως το γλειφιτζούρι τής δόθηκε υπό αμφισβητούμενες συνθήκες. Δε μπορεί όμως να κατηγορήσει τον εαυτό της που το δέχτηκε. Γι αυτήν ήταν αδύνατο να μην απλώσει το χέρι και να πάρει αυτό που τόσα χρόνια ποθούσε και κόπιαζε για να αποκτήσει. "Το αγοράκι",φώναξε! " Αυτό φταίει! Γιατί αλλάζει γνώμες όλη την ώρα και δεν ήταν σταθερό; Μάλλον είναι προβληματικό και παρασύρεται από τη συνήθεια. Ή ακόμα χειρότερα σκάρτο και με κορόιδευε τόσα χρόνια ότι δε δίνει γλειφιτζούρια . Ναι ναι,αυτό θα είναι", είπε και ανακινήθηκε νωχελικά στη μπαμπού πολυθρόνα της.
