Θα απαντήσω και στους δύο. Σε καθαρά θεωρητικό επίπεδο συμφωνώ απόλυτα. Όμως η ζοφερή πραγματικότητα είναι πολύ πιο κυνική κάτι που καλώς ή κακώς είναι ίσως και το σωστό: Πχ φίλτατε Κάραβαν πολύ σωστά λές ότι δεν σου χρωστάει η κοινωνία το σέξ ΟΜΩΣ προκειμένου να το διεκδικήσεις αναγκαστικά θα πρέπει να το κάνεις με τους άγραφους νόμους του κοινωνικού συνόλου, εκτός φυσικά και αν είσαι τόσο τυχερός που βρείς σύντροφο όπως ακριβώς τον θέλεις. Στο παράδειγμα σου αναφέρεις ότι δεν μπορείς να αναγκάσεις κάποιον να ξυρίσει το μούσι του. Φυσικά και δεν το κάνεις άμμεσα, αλλά έμμεσα το κάνεις αφού απορρίπτοντας κάποιον μουσάτο ουσιαστικά τον ωθείς στο να κάνει αλλαγές στον εαυτό του αν και εφόσον επιθυμεί να ανταποκρίνεται στα δικά σου πρότυπα. Είναι λίγο χοντροκομμένο το παράδειγμα αλλά νομίζω ότι καταλαβαίνεις το point και φυσικά αυτό δεν γίνεται με μονάδες αλλά με σύνολα. Τώρα στα υπόλοιπα δλδ με την αποδόμηση κάποιου επειδή μόνο και μόνο δεν τον βλέπουμε σεξουαλικά συμφωνώ απόλυτα, είναι μια ακόμα παθογένεια της εποχής μας.