Υπάρχουν μερικά επαγγέλματα στα οποία αυτομάτως πάει το χέρι και δίνω φιλοδώρημα, όπως αυτό του διανομέα φαγητού. Μέσα στο μυαλό μου το θεωρώ αυτονόητο ότι πρέπει να δώσω φιλοδώρημα, επειδή είτε επειδή είμαι τεμπέλα και δε μαγειρεύω, είτε λαχτάρισα να φάω πιτόγυρο,ή πίτσα, ή κινέζικο, κάποιος άνθρωπος μου έφερε στο σπίτι μου να φάω, ενώ έξω βρέχει, χιονίζει, ή έχει 40 βαθμούς καύσωνα.Τα φιλοδωρήματα που μ΄εκνευρίζουν πάρα πολύ είναι στο κομμωτήριο, που άλλη σου παίρνει το μπουφάν,άλλη σε λούζει, άλλη σου φοράει τη ρόμπα, άλλη σου φέρνει καφέ, άλλη σε βάφει, άλλη σε κουρεύει κι άλλη σε χτενίζει κι αν και άλλη σου κάνει μανικιούρ-πεντικιούρ. Εκεί τι γίνεται, δίνεις σε όλες ή σε καμμία (διότι σημειωτέον κάποιες βγάζουν (τουλάχιστον έβγαζαν προ κρίσης) άλλο ένα μισθό, μόνο απο φιλοδωρήματα.