Όσον αφορά το φιλοδώρημα: tip αφήνει συνήθως ο κόσμος στις δουλειές που μέχρι πρότινος τις έκαναν υπηρέτες ή σκλάβοι. Κοινώς, δεν τις αντιμετωπίζουμε σαν δουλειές και αφήνουμε φιλοδώρημα στο σκλαβάκι που μας λουστράρισε τα παπούτσια.Τα υπόλοιπα επαγγέλματα (όχι μόνο οι δουλειές γραφείου, σκεφτείτε λίγο, υπάρχουν πολλά άλλα επαγγέλματα) έχουν ευτυχώς αναγνωριστεί λίγο-πολύ ως τέτοια, και ο εργαζόμενος παίρνει μισθό για τη δουλειά του (λιγότερα ή περισσότερα, ανάλογα). Δίνω φιλοδώρημα ακριβώς γιατί ξέρω ότι τα αφεντικά στα ντελιβεράδικα είναι γάιδαροι, αλλά αυτές οι αναλύσεις περί του τι είναι πολυτέλεια είναι εντελώς άστοχες, γιατί ο καθένας κρίνει για τον εαυτό του τι θεωρεί πολυτέλεια και τι όχι. Όταν ο ντελιβεράς γίνει και στη συνείδηση του κόσμου εργαζόμενος, γιατί όποιος το βλέπει σαν πολυτέλεια ουσιαστικά τον θεωρεί το παιδί για τα θελήματα, θα πάψει να υπάρχει και η ανάγκη για φιλοδώρημα.Οποιαδήποτε δουλειά την κάνει άλλος για σένα, μπορεί να θεωρηθεί πολυτέλεια, γιατί σε γενικές γραμμές μπορείς να το κάνεις μόνος σου. Οπότε να δίνετε φιλοδώρημα στο λογιστή σας (τόσος κόσμος το κάνει μόνος του), σε αυτόν που σας κάνει ιδιαίτερα (να διαβάζετε περισσότερο ή να πάτε σε φροντιστήριο), στον κρεοπώλη (η γιαγιά μου στρίβει το λαιμό της κότας και την καθαρίζει κιόλας, να το κάνετε κι εσείς). Εσύ μπορεί να έχει ελεύθερο χρόνο για ταπεράκια, εγώ δεν έχω, μπορώ όμως να κάνω όλα τα παραπάνω. Άρα έχεις την πολυτέλεια του χρόνου.