@fedora: Σε καταλαβαίνω. Κι εμένα με εκνευρίζει ώρες-ώρες η ερώτηση "πόσο το πήρατεεε;" (κατά το "γυριιιίσατεεεε;" από την ταινία "Δεσποινίς Δ/ντής"), ειδικά όταν συνοδεύεται στο τέλος από το "...αν επιτρέπεται;" "Αν επιτρέπεται": αχ, η κορωνίδα της προσποιητής ευγένειας που συγκαλύπτει -ανεπιτυχώς κι ανεπαρκέστατα κατά τη γνώμη μου- ένα αξεδιάλυτο φάσμα αδιακρισίας, απλής περιέργειας κι αμορφωσιάς. Επειδή λοιπόν καμιά φορά έχω όρεξη για κανιβαλισμό, έχω απαντήσει κι έτσι:-Πόσο το πήραμε;Ε, δεν θα ΄ταν ενός μηνός, βυζανιάρικο το πήραμε από τη μάνα του, άσε, ράγισε η καρδιά μου (για αυτοκίνητο καινούριο)-(αντί για απάντηση, βλέμμα "αυτή με δουλεύει και πρέπει να δείξω ελαφρώς προσβεβλημένος-η").-(βλέμμα: "θες κι άλλο;")