Όλοι οι καλλιτέχνες έχουν μια άνω του μετρίου συναισθηματική προσέγγιση στα πράγματα, που τους "θολώνει" πολλές φορές την κρίση. Ο Μίκης δεν εξαιρείται. Ωστόσο, αρκούν το "Άξιον εστί", το "Μαουτχάουζεν", η "Όμορφη πόλη" και εν γένει τα μη "στρατευμένα" έργα του για να έχει κορυφαία θέση στη μουσική μας. Όχι ότι πολλά και από τα "στρατευμένα" έργα του δεν είναι από μουσικής άποψης επίσης κορυφαία.Οι κατά καιρούς πολιτικές του θέσεις και επιλογές ελέγχονται όπως καθενός μας και έχουν κριθεί...