Αυτή η 'μανία' ειδωλοποίησης που μας κατατρέχει και ειδικά για αυτή τη γενιά καλλιτεχνών...Δε νομίζω ότι κανείς μας έχει ξεφύγει από αυτήν την παγίδα, γι'αυτό και είναι τόσο ενδιαφέρον όταν μέσω μιας πραγματικής (δηλαδή όχι συμφωνημένης/πληρωμένης/πετσοκομμένης και διαφημιστικής) συνέντευξης, ρίχνεις μια ματιά στην καθημερινή πλευρά των ειδώλων σου.Η δυσαρέσκεια της κυρίας Φέιθφουλ μετά από περιστατικό που αφορά κάτι τόσο κρίσιμο, όπως η υγεία της είναι απόλυτα λογική. Από εκεί και ύστερα, οι ιδεολόγοι/ονειροπόλοι θαυμαστές και όσοι προσπαθούν καθημερινά να είναι 'bigger people', θα περίμεναν να έχει την ανωτερότητα και κοσμοπολίτικη ωριμότητα να μην χαρακτηρίζει έναν ολόκληρο λαό από ένα μεμονωμένο περιστατικό που αφορούσε λίγους.Ο απροκάλυπτος ντιβισμός και ο επίκτητος(?) καθωσπρεπισμός λόγω ηλικίας(?)(εικάζω τρελά εδώ, αλλά αυτό μου έβγαλε), δεν έχουν κανένα νόημα σε μία συνέντευξη που εξαρχής δεν απορρίφθηκε.Ίσως κάποιος να υποστηρίξει ότι μια τόσο αναγνωρισμένη και ιστορική καλλιτέχνις δικαιούται, τρόπον τινά, να φέρεται ως ντίβα, ή να αναφερθούν ακόμα και κλισέ όπως οι καλλιτέχνες είναι εκκεντρικοί κλπ.Αλλά ο λόγος που αγαπάμε ιδιαίτερα τα ΡΟΚ είδωλά μας και που τρυπώσαν στην καρδιά μας εξαρχής, δεν είναι ότι γκρεμίσαν τέτοια στεγανά και άρθηκαν πάνω από τέτοιες μικρότητες - ακόμα κι όταν 'σέρνονταν' στους προσωπικούς τους 'βούρκους' (ειδικά τότε, πόσω μάλλον όταν επιβίωσαν από αυτούς...)Εν τέλει, αυτό που με ξένισε διαβάζοντας τη συνέντευξη, ήταν η ολοκληρωτική ακύρωση του θαυμαστή και της εγκυρότητας του βωμού της, μέσα από την τόσο ωμή 'απόρριψη' των ίδιων τον τραγουδιών της και της ποίησης. Γιατί ποια θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερη ακύρωση, από το να προσπερνά τόσο 'αδιάφορα' τραγούδια και στίχους που έχει ερμηνεύσει;Αν μία Μαριάν Φέιθφουλ είναι τόσο ασυναισθηματική απέναντι σε τραγούδια-παιδιά της (τουλάχιστον στα μάτια του κοινού), τότε τι να περιμένει κανείς από το παρόν και το μέλλον της μουσικής και γιατί σταυρώνουμε στις συνειδήσεις μας ειλκρινή παιδάκια-αφρολέξ, όπως ο Μπίμπερ, που στο κάτω-κάτω, δε δηλώνει τίποτα παραπάνω από τη μετριότητα και το χρήμα που τον χαρακτηρίζουν;Πώς δηλώνει ξαφνικά απολιτίκ κάποια που αφιέρωνε τραγούδι στην Ulrike Meinhof;Πραγματικά εξαιρετικό από μέρους σας που δεν 'αναλωθήκατε στα ναρκωτικά και τα '60s' (γεγονότα χωρίς τα οποία, καλώς ή κακώς, δε θα υπήρχε στο στερέωμα η Μαριάν Φέιθφουλ. Ανακαλύφθηκε και εκτοξέυτηκε μέσω της Λονδρέζικης social scene των mid-'60s και δε νομίζω ότι στα πάρτυ των Rolling Stones επιναν μόνο τσάι)ωστόσο, δεν είχατε χώρο να 'αναλωθείτε' και σε κάτι άλλο - γιατί τι να πεις με μια μουσική προσωπικότητα που προσπερνάει τα τραγούδια της, βιάζεται, υπεκφεύγει και αρνείται να συζητήσει για την τέχνη...;