#7 Θα παραθέσω ένα υποθετικό σενάριο αντιστρέφοντας την κατάσταση: ποια θα ήταν τα συναισθήματά σου εάν η οικογένεια της κοπέλας δεν είχε αποδεχθεί την σεξουαλικότητά της, την σχέση σας, δεν σε είχε γνωρίσει και αντιδρούσε όπως η δική σου; Πώς θα ένιωθες να αντιμετωπίσεις μια ενδεχόμενη άρνηση και απαξίωση της σχέσης και του γάμου που σχεδιάζετε; Φαντάζομαι δεν θα ήθελες να αντιμετωπίσεις ούτε τους γονείς της, ούτε τα σχόλια τους. Θα ήθελες ο γάμος σας να γίνει όπου είστε και οι δύο αποδεκτές και ευτυχισμένες, χωρίς να δεχτείτε τα σεξιστικά υπονοούμενα του κάθε κουτσομπόλη του χωριού. Εγώ θα πρότεινα λοιπόν, να μπεις στην θέση της, να προστατέψεις την σχέση και ό, τι σχεδιαζετε (γιατί δεν υπάρχει λόγος πραγματικά ένα ευτυχές για εσάς γεγονός, να επιφέρει δυσάρεστες αναμνήσεις, ειδικά για εκείνην) και να προχωρήσετε την ζωή ΣΑΣ, χωρίς να θες να εντάξεις με το ζόρι σε αυτή την αποδοχή της μαμάς και του μπαμπά. Δεν την έχετε, τέλος, πάτε παρακάτω. Κι ούτε χρειάζεται να "ξεφουρνίσεις" τίποτα στο μέλλον, μην βάζεις μόνη σου τον εαυτό σου στον ρόλο της "παραστρατημένης" που "πικραίνει" στους άμοιρους γονείς, θα τους πληροφορήσεις για ό, τι πραγματικά χρειάζεται να γνωρίζουν, όποτε το κρίνεις εσύ. Συμφωνώ μέχρι τελείας με την Λένα και κατά την άποψή μου, πίσω από την τέχνη του politically correct που έχει αναπτυχθεί, προσπαθεί να κρυφτεί ο ρατσισμός και μισογυνισμός που διέπει τα μυαλά πολλών, δυστυχώς πάρα πολλών στην Ελλάδα.