Υπέροχο άρθρο, να'σαι καλά Θανάση. Όταν νοιώθεις τον πόνο, την πείνα, την δίψα, την ταλαιπωρία ενός άλλου πλάσματος - πραγματικά - μέσα στο πετσί σου γιατι μπορείς να τα φανταστείς σα να τα ζούσες εσύ, θα το νοιώσεις είτε είναι δίποδο είτε τετράποδο, και θα προσπαθήσεις να βοηθήσεις όποιο πλάσμα βρεθεί μπροστά σου όποια στιγμή βρεθεί με ό,τι μέσο έχεις. Και όταν δεν έχεις θα πας σπίτι σου ντροπιασμένος μέχρι την επόμενη φορά που θα έχεις πάλι κάτι να δώσεις με κάποιον τρόπο. Όλα τ'άλλα περί φιλοσοφικών διαχωρισμών και 'ιεράρχισης βάθους και ποιότητας' (!) ενσυναίσθησης, είναι για όσους προφανώς δεν νοιώθουν και πολλά για τα ζωντανά / τη ζωή γύρω τους (ούτε βλέπουν επίπονες πολυπλοκότητες ολόγυρά μας), και αντ'αυτού αναμασάνε λεκτικά την όποια πλασματική και επίκτητη ηθικολογία έχουν μάθει να παπαγαλίζουν.