Πέρα από τη μία, την αποκριάτικη διάσταση του θέματος, υπάρχει και η άλλη: Παραβλέποντας το γατοκέφαλο του τίτλου της επιστολής, περί ''δημοσιευθέντων φωτογραφιών'', παρατηρούμε ότι στο κείμενο υπάρχει διάχυτη μία διάθεση για απόλυτη αποποίηση ευθυνών. ''Δεν χειροτονήθηκε στην δική μας Μητρόπολη'', ''ακούσαμε αξιόπιστα πρόσωπα και τον δεχτήκαμε'', ''ο ίδιος ο διάκονος μας απέκρυψε το παρελθόν του'' κλπ. Δηλαδή επιρρίπτουμε όλες τις ευθύνες σε κάποια άλλη Μητρόπολη, σε κάποια αξιόπιστα πρόσωπα και στον ίδιο τον διάκονο ότι μας έκρυψε την αλήθεια, προκειμένου να μην πέσει σκιά έστω ευθύνης στην δική μας Μητρόπολη, πράγμα το οποίο εκτιμάται ως το πιο σημαντικό απ'όλα. Και η επιστολή καταλήγει σε αναφορές για ανακρίσεις και κάτι τέτοια, όπως λέμε ''μην ανησυχείτε παιδιά, αμολύσαμε τους Ιαβέρηδες να τον λιώσουν τον παλιοδιάκο''. Θεωρώ την επιστολή απαράδεκτη, όχι διότι τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως τα λέει, μπορεί και να είναι και δεν έχω τρόπο να το γνωρίζω, αλλά διότι ζέχνει δημοσιοϋπαλληλίκι και νοοτροπία κάλυψης του κώλου από την κορφή ως τα νύχια. Όπως σε όλους τους Οργανισμούς έτσι και στην Εκκλησία η εικόνα που διατηρεί ο κόσμος είναι ενιαία. Κάτι δυσάρεστο που συμβαίνει σε μία Μητρόπολη πλήττει την εικόνα της Εκκλησίας συνολικά και όχι μόνο της συγκεκριμένης Μητροπόλεως. Η επιστολή που διαβάσαμε παραπάνω ως αναφορά ενός Τμηματάρχη Α στην Γενική Διεύθυνση παίρνει άριστα και μπορεί ο χαρτογιακάς που την συνέταξε να τσιμπήσει προαγωγή. Ως επίσημη εκφορά λόγου της Εκκλησίας προς τους πιστούς όμως, παίρνει κάτω από τη βάση.