Αγαπητά Lifo members...Ειναι πολυ ομορφο που ενδιαφέρεστε για τον συνανθρωπο που ειναι εξω και εχει δυσκολιες. Οχι τον συγκεκριμενο, αλλα γενικα τον καθε εναν που βλεπετε. Γιατι δεν νομιζω οταν πατε παρακατω και δειτε εναν παππουλη να καθετε σε μια γωνια και να ζητα βοηθεια, να μην σας ερθει η λαχταρα να τον βοηθησετε. Εχω ερθει και εγω σε παρομοια θεση, να βλεπω ολα αυτα τα ασχημα εξω στην πολη και να ποναω, να νιωθω απραγη, να νιωθω λιγη...!Πιστευω, και θα ηθελα να το μοιραστω μαζι σας, οτι το θεμα ειναι να επέμβει κανείς στην πηγη του προβλήματος. Με το να βοηθας εναν ανθρωπο, την ιδια ωρα καποιος αλλος καταληγει στο δρομο και παει λεγοντας. Μεσα απο αγωνες, μεσα απο διαλογο, μεσα απο την τεχνη- καθε μορφη τεχνης- μπορουμε να αλλαξουμε τα πραγματα...Εκφραστειτε με καθε τροπο για καθετι που βλεπετε να ειναι αδικο. Αδικια. Αδικια ειναι αυτο που βλεπουμε. Ειτε ειναι απο οικονομικη δυσχερεια, ειτε ειναι απο ψυχολογικα προβληματα, ειτε ειναι απο το οικογενειακο περιβάλλον, είτε ενας συνδιασμός όλων αυτών. Αν αυτη η εικόνα του ανθρώπου στην πατησιων σας στενοχωρεί, τότε να στενοχωριέστε και μέσα στα μετρό, στα τρόλει, στα καράβια, στις καφετέριες, στα μαγαζιά. Παντου υπαρχουν ψυχές που πονάνε. Χρησιμοποιώ τη λέξη ψυχές γιατι είναι κατι που δεν φαίνεται. Δεν μπορει κάποιος να προδικάσει καποιον απο την εξωτερική του εμφανιση. Ειτε ειναι ξυπόλητος, είτε φοραει γόβες. Δραστε, φωνάξτε με οποιον τρόπο θέλετε για να αλλάξουν τα πράγματα.Οσο για τον άνθρωπο για τον οποιο κάνετε λόγο, είναι ένας άνθρωπος που γυρεύει την ηρεμία του. Αυτο δώστε του. Κανένα άλλο Blog, καμια αλλη συζητηση. Ηρεμια. Α και αγαπη!Παντα γυρευουμε αγάπη.Μια χίπισσα.