I don't cheat life, μπερδεύεις τη δική σου αλήθεια με τις αλήθειες των άλλων.Και στο λέω όσο πιο ξεκάθαρα γίνεται: Αν το παιδί μου, μου πει ότι είναι gay το μοναδικό πράγμα που θα με στεναχωρήσει θα είναι ότι υπάρχουν άνθρωποι έκει έξω που σκέφτονται ακόμα σαν κι εσένα και πως θα νιώσει ότι θα πρέπει να απολογείται για αυτό που είναι. Τίποτα άλλο. Ως γονιός είναι λογικό ότι θα κάνω όνειρα για το παιδί μου, αλλά επειδή εγώ θα φτιάχνω στο μυαλό μου τη ζωή του με έναν συγκεκριμένο τρόπο, δε σημαίνει πως και αυτό πρέπει να τη ζήσει έτσι ή πως αν δεν το κάνει θα μου είναι "φορτίο" η υπεράσπιση του.Επίσης η αγάπη και η επιθυμία να υπερασπίζεσαι τους ανθρώπους που αγαπάς πάνε μαζί. Δεν είναι έξτρα φορτίο η υπέρασπισή τους. Αν αγαπάς το παιδί σου το υπερασπίζεσαι όχι γιατί πρέπει αλλά γιατί θέλεις. Γιατί δε μπορείς να νιώσεις καλά μέχρι να το κάνεις.Κοίτα, δε βλέπω νόημα σε αυτή τη συζήτηση.Κυρίως γιατί ούτε εσύ θα με κάνεις να αλλάξω γνώμη ούτε εγώ εσένα.Εκνευρίζομαι όμως πάρα πολύ όταν ακούω αυτά τα "99%".Μιλάς για εμένα (γιατί και εγώ straight είμαι) και ΔΕ με αντιπροσωπεύεις. Αντί λοιπόν να βάζεις ποσοστά, λέγε την άποψή σου ως δική σου (που έχεις κάθε δικαίωμα να το κάνεις και όταν το κάνεις σε δημόσιο χώρο έχουμε κάθε δικαίωμα να την κρίνουμε) και άσε τα τι κάνει και τι νιώθει το 99% των γονιών. Κράτα στο μυαλό σου μια πισινή, αν όχι ότι κάνεις λάθος για τις απόψεις σου γύρω από το θέμα, τουλάχιστον για το ότι ξέρεις πως νιώθει η πλειοψηφία των γονιών.