Εκεινο το σημειο στην ταινια του 76 που χωριζεται η οθονη στα 2, που η Spacek παιρνει εκεινο το στοιχειωτικο υφος και ξερεις οτι τιποτα δε θα παει καλα απο εκει και περα, καθως και η τελευταια σκηνη της μανας στην ταινια (δε λεω πολλα για να μην κανω τυχον σποιλερ), ειναι απο τις αγαπημενες μου σκηνες στην ιστορια του σινεμα.Νομιζω, ομως, οτι συνολικα η ταινια ηταν ανιση και ανυπομονω να δω το ριμεηκ με την εξαιρετικα συμπαθη Chloe και τη λατρεμενη Julianne Moore.
