Έσπασα το κεφάλι μου να βρω ποιον μου θυμίζετε κύριε καθηγητά. Δεν είναι από την πραγματική ζωή. Είναι από τον κόσμο της λογοτεχνίας. Το ύφος και ο χαρακτήρας σας (παρακολούθησα σχόλιά σας και σε άλλα ποστ της Lifo), θυμίζουν έντονα τον Πιότρ Πετρόβιτς Λούζιν από το Έγκλημα και Τιμωρία του Ντοστογιέφσκι. Όποιος έχει διαβάσει το βιβλίο αυτό, και παρακολουθήσει τα σχόλιά σας, το επιτηδευμένο σοβαρίστικο και συντηρητικό στη γραφή ύφος του λόγου σας (πολυτονικό σύστημα και παλιομοδίτικα κλισέ ευγένειας), και από την άλλη η εγωπάθειά σας (τα "ξες ποιος είμαι εγώ", επίδειξη των γνώσεών σας), ο σκάρτος χαρακτήρας και οι χυδαιότητές σας (οι χυδαίοι χαρακτηρισμοί στον Μάριο που κράτησε επίπεδο απέναντι στις προσβολές σας, και σας γείωσε όταν σας είπε "και τέλος, τον τενεκέ-πορδή-μάγκα να τα γράφεις με πολυτονικό, πάλι "άσχημες" λέξεις είναι"), σίγουρα θα συμφωνήσει πως θυμίζετε έντονα τον ματαιόδοξο σκάρτο και υποκριτή με το επιτηδευμένο συντηρητικό κλισέ ύφος, Πιοτρ Πετρόβιτς Λούζιν.
