Coming out..Ελατε τωρα...απλα πραγματα..(.αααχ τι λεω τωρα)ποσο μαλλον για τα Τρανς ατομα..εκει δεν εχει αναμονες..ουτε ημεριδες με πανελ...ουτε παρελασεις...Οταν φορεσεις πρωτη φορα την φουστα και βγεις εκει εξω εχεις διαβει τον Ρουβικωνα...εισαι μονη η μονος στην Αγρια Δυση.Λακωνικα λοιπον.Η ολη ιστορια θελει coming out πρωτα στον εαυτο μας,μετα στον κοσμο..οταν εισαι ετοιμη για τον πρωτο γυρο, μπες στο ριγκ,και σιγουρα το πρωτο καμπανακι φερνει ανακουφιση(προσωρινη ομως)...αφου ομως μαθεις να αποφευγεις τα χτυπηματα και να ανταποδιδεις οπου πρεπει,αντιλαμβανεσαι οτι τελικα δεν θα μπορουσες να ζεις αλλοιως.12 γυροι ειναι αυτοι,ατελειωτα τα ματς,ιδρωτας στην προπονηση..αλλα και η χαρα του αγωνα..ας τρεχει αιμα απο το χειλι..Υπαρχω,αναπνεω,ζω πια.Ιδανικοι κοσμοι δεν υπαρχουν,οπως λοιπον " καποιοι"επιβαλλουν τα ταχα νορμαλ προτυπα,ετσι και εμεις πρεπει ναμαστε ετοιμοι να τους δειξουμε οτι υπαρχουμε σαν απολυτα φυσιολογικα ατομα,ισορροπημενα,χωρις φοβιες και αναστολες...Οσο και αν ματωνει τι χειλι..γελαει και αυτο...