Είναι χρήσιμη η δημοσίευση αυτού του βίντεο,επειδή μας δείχνει την λεπτή γραμμή ανάμεσα στην πλάκα και την "πλάκα".Πόσες παρέες κάνουν τέτοια; Αμέτρητες!Και'γω με την αδελφή μου και τα ξαδέλφια μας τέτοια κάναμε,όταν,όμως,ήμαστε παιδιά,όχι τώρα!Και όχι με τόση μεγάλη διάρκεια και υπολογισμένες χειροδικίες!Καθόλη την διάρκεια του βίντεο το θύμα χαμογελάει,δεν είναι,όμως,το χαμόγελο της συναίνεσης σε αστείο,αλλά το αμήχανο χαμόγελο της ντροπής,της αδυναμίας(ψυχικής και σωματικής)και της ανοχής σε εξευτελισμό και βία.Τώρα καταλαβαίνουμε γιατί σιωπούσε ο Γιακουμάκης:επειδή φοβόταν να πει δημοσίως τα πράγματα όπως τα ένοιωθε και βίωνε.Όταν λες σ' αυτόν που σε χτυπάει πως πονάς κι αυτός συνεχίζει σαν να μην τρέχει τίποτα,πως να νομίσεις ότι εάν το πεις σε τρίτους θα σε πιστέψουν και θα σε βοηθήσουν,ειδικά άμα έχεις μεγαλώσει σε μία κοινωνία όπου οι άνδρες πρέπει να αντέχουν τα χτυπήματα για να αποδεικνύονται "λεβέντες";