Είτε παντρευτείς από έρωτα είτε από συμφέρον,η κατάληξη είναι περίπου η ίδια.Συνεργάτες,αγωνιστές στήριξης του οικοδομήματος που λέγεται οικογένεια.Αν η συνεργασία είναι αρμονική,και εμπεριέχει,νοιάξιμο,και σεβασμό για τον άλλον ανήκετε στους τυχερούς.Αν είναι ανταγωνιστική και ψυχοφθόρα,βράστα κι άστα..Ταπεινή μου γνώμη,ο γάμος καλό είναι να συμβαίνει,όταν συμβαίνει από τα 35 και μετά.Αφού έχεις ζήσει,ξενυχτίσει,πιεί,και όλα τα συμπαρομαρτούντα τέλος πάντων ,και το έχεις φχαριστηθεί,και είσαι σε φάση,έγώ πότε θα γίνω μάνα η πατέρας;;Τώρα με την κρίση παίζει πολύ και η οικονομική δυνατότητα να στηρίξεις μία οικογένεια. Είναι ένα μεγάλο θέμα,και σηκώνει πολύ κουβέντα.Αν το να γίνεις γονιός δεν είναι στο dna σου,δεν βλέπω κανένα λόγο για τέτοιου είδους δεσμεύσεις.
