papaki συμφωνώ με όσα λες, θέλω μόνο να πώ πως το πρόβλημα σ΄αυτήν την οικογένεια δεν είναι ότι οι γονείς απλώς δεν έβαλαν όρια στο ζωηρό αγόρι τους, αλλά του καλλιέργησαν από μικρό την, αυτονόητη μάλλον γι΄αυτούς, άποψη ότι είναι ο ΑΝΤΡΑΣ του σπιτιού που πρέπει με τον τσαμπουκά του, τα βρισίδια και το ξύλο να επιβληθεί στη μικρότερη αδελφή μην τυχόν "παραστρατήσει". Του έδωσαν αυτό το ρόλο με υπερηφάνεια. Και αυτό το ούγκανο τον τηρεί και θα τον τηρεί για όλη του τη ζωή και με όλους όσοι ειναι πιο αδύναμοι (?) από τον ίδιο. Έτσι διαιωνίζεται το είδος!