Η σφαγή ζώων που έχουν εξημερωθεί εδώ και χιλιετίες από τον άνθρωπο και είναι σύντροφοι του στην πορεία του πάνω στον πλανήτη δεν είναι απλώς βάρβαρη. Είναι και ανήθικη. Απλά δεν τρώς τον φίλο σ και σύντροφο σου.Η συνήθεια συναντάται σε λαούς που δεν σέβονται τίποτα και δεν διστάζουν να εξαφανίσουν και τον τελευταίο ρινόκερο μόνο και μόνο για να εξασφαλίσουν ένα μαγικό φίλτρο.Αν κάποιοι λοιπόν επιμένουν ότι είναι υποκρισία να υποστηρίζουμε τα ζώα συντροφιάς και όχι τα ζώα που προορίζονται για τροφή, τους το επιστρέφω με την υποκρισία του να υποστηρίζουμε πανάρχαια έθιμα όπως αυτό με τους σκύλους στην Κίνα και να απορρίπτουμε άλλα. Είναι πολύ απλό: Δεν μπορείς να υποστηρίζεις το δικαίωμα του κινέζου να τρωει σκύλους και να μην υποστηρίζεις το δικαίωμα του Παπούα να τρώει ανθρώπους.Γιατί επεμβαίνουμε σε συνήθειες αιώνων που αφορούν αποκλειστικά άλλους λαούς θεωρώντας τις βάρβαρες π.χ. κλειτοριδεκτομή, ο κανιβαλισμός, ανθρωποθυσίες και αποκεφαλισμούς? Γιατί να μην επέμβουμε σε μαζικές δολοφονίες ζώων που ουδεμία σχέση με τη διατροφή του ανθρώπου δεν έχουν? Θεωρούμε ότι η αρχαία συνήθεια της μαζικής σφαγής δελφινιών στην Ιαπωνία και φαλαινών στις Φερόες δεν πρέπει να εξαλειφθεί? Τότε γιατί αντιδρούμε όταν οι ντόπιοι καίνε τις ζούγκλες - τις δικές τους ζούγκλες - για να κάνουν βοσκοτόπια, όπως έκαναν και οι παπούδες τους? Υπάρχουν βαρβαρότητες που συγχωρούμε και άλλες που δεν ανεχόμαστε?Tότε να επανέλθει και το φαινόμενο του κανιβαλισμού στα νησιά του Ειρηνικού, τη Μελανησία, την Ινδονησία, την Αφρική. Γιατί όχι? Εκεί δεν πρόκειται για συνήθεια και μάλιστα ιερή? Ζούμε στο 2016 και είτε μας αρέσει είτε όχι κάποια πράγματα πλέον ξεπεράστηκαν και θεωρούνται βάρβαρα. Και έλεος με τη δήθεν υποκρισία της σφαγής άλλων ζώων. Το αρνί ποτέ δεν ήταν σύντροφος.