Έμαθε το παραμυθάκι και ο Λάμπρος. Τι μαθαίνουμε λοιπόν από αυτή την έμπλεη σοσιαλιστικού σφρίγους ανακοίνωση; Ότι οι δισκογραφικές εταιρείες, οι ιδιωτικές δηλαδή επιχειρήσεις που επενδύουν τα δικά τους λεφτά στην μουσική βιομηχανία, είναι καπιταλιστικά κακές και μοχθηρές. Έτσι η επαναστατική ΕΡΤ αποφάσισε να δώσει μια κλωτσιά στο σύστημα και να δοκιμάσει άφθαρτους μουσικούς της διπλανής πόρτας, αντί για τα γνωστά ξεφτιλισμένα γιουσουφάκια του συστήματος. Ο Κηπουργός, ο Αγγελάκας ή ο Πορτοκάλογλου πχ μια που αποφάσισαν να δουλέψουν ως μουσικοί για να ζήσουν, είναι λακέδες των εταιρειών. Επίσης μάθαμε ότι δεν πειράζει που δεν προκρίθηκαν, αξίζουν συγχαρητήρια για την προσπάθειά τους. Είπαμε, η αριστεία είναι ρετσινιά. Θα μπορούσε να κάνει κάτι αντίστοιχο και ο Κοντονής και να διαλέξουμε για την Εθνική ποδοσφαίρου, για πρώτη φορά να κινηθούμε έξω από ΠΑΕ, χωρίς τη συμμετοχή εταιρειών παραγωγής ποδοσφαιρικού θεάματος, έξω από τις διαδικασίες που είχαν επιλεγεί μέχρι σήμερα. Να δοθεί λοιπόν μια ευκαιρία σε νέα παιδιά, άφθαρτους ποδοσφαιριστές, ερασιτέχνες, στους μπαλαδόρους της διπλανής πόρτας να παίξουν και αυτοί ποδόσφαιρο, όχι μόνο οι κακομαθημένοι σουπερστάρ και αν χάνουμε, δεν πειράζει, αξίζουν συγχαρητήρια για την προσπάθειά τους. Πολύ σωστά επισημαίνει ο Μηλάτος, ότι δεν έχει να κάνει με την Eurovision (σιγά το καρακιτσαριό) Έχει να κάνει με την αισθητική και την αντίληψη περί πολιτισμού που καλλιεργεί η πρώτη φορά αριστερά. Ρίξτε μια ματιά για το ποιον έβαλαν διευθυντή στο Μέγαρο Μουσικής και ποιες οι προτεραιότητες του.
