Καταλαβαινω πως ολοι συντασσομαστε με αυτον που ποναει αλλα νομιζω πως ειμαστε λιγο αδικοι με τον συντροφο (;;;;ποτε δεν βρηκα σωστο χαρακτηρισμο γαμωτο) της 6.Σε γενικες γραμμες οταν γνωριζουμε εναν ανθρωπο δεν σκεφτομαστε τα πλανα μας και με βαση τη λογικη.Για καποιο λογο μας ελκει,περναμε ομορφα,μπαινουμε σε μια διαδικασια και γινομαστε ζευγαρια χωρις να το καταλαβουμε.Μοιραια μια μερα ο ενθουσιασμος περναει και ξυπνανε τα θελω μας και εκει ειναι τελικα το ζητημα.Ταιριαζουν τα θελω μας;;;Προφανως ο ανθρωπος εκανε μια σχεση γιατι ηθελε και περναγε ομορφα και γουσταρε και εβαλε για ενα διαστημα στην ακρη το οτι θελει να κανει οικογενεια μεχρι που το θελω του επανηλθε δυνατοτερο της σχεσης.Το με ποιον θα κανεις οικογενεια και τι προδιαγραφες πρεπει να πληροι ειναι προσωπικο και εντελως υποκειμενικο.Το μονο αντικειμενικο στην προκειμενη ειναι πως αυτος ειναι 46 χρονων και μπορει οργανικα να κανει παιδια ενω η συντροφος του στα 46 μπορει και να μην μπορει.Σκληρο αλλα αληθινο.Καποιος σχολιασε πως αν ηθελε να κανει οικογενεια θα ειχε κανει και δεν θα ειχε φτασει 46,ακυρο σχολιο για χιλιους λογους.Σε νιωθω και ειλικρινα στεναχωριεμαι γιατι καποιοι χωρισμοι ειναι ιδιαιτερα επωδυνοι δεν βρισκω λαθος τραγικο ομως σε κανεναν απο τους δυο σας.Βρεθηκατε,αγαπηθηκατε,περασατε ομορφα και οπως απειρες αλλες σχεσεις ισως και να τελειωσε αδοξα...ισως και οχι νωρις ειναι ακομα.