Συμφωνώ κι επαυξάνω. Και λυπάμαι που το περνάς αδίκως αυτό φίλη του #6.Νομίζω υπάρχει μια πολλυ αρτηριοσκληρωμένη άποψη ελληνικής επαρχίας στην αντίληψη ότι για έναν άντρα είναι κάπως "ντροπή" να "μεγαλώνει" τα παιδιά αλλουνού κι ότι είναι ταμμένος να κάνει τα δικά του κάποια στιγμή. Και η στιγμή αυτή όλο και μετατοπίζεται προς το μέλλον με την -ελλιπώς ενημερωμένη γιατί επιστημονικά δεν ισχύει- πεποίθηση ότι ένας άντρας μπορεί να κάνει υγιέστατα παιδιά και σε μεγαλύτερες ηλικίες, κι επομένως ας παντρευτεί κι ας τεκνοποιήσει και στα 45 και στα 50 και στα 50 κάτι (κάπου εκεί σταματά η ελπίδα και αφόρητη πίεση από πλευράς γονιών του δεδομένου ότι συνήθως όταν ο γιος έχει φτάσει στα 55 κι οι γονείς έχουν γίνει -συνήθως- χούφταλα και δεν έχουν ελπίδες/κουράγια για εγγόνια και σιγά σιγά εγκαταλείπουν το "ονειρο").Γενικά θεωρώ, κι ίσως κάνω λάθος, ότι από πίσω από αυτήν την αντίληψη του φίλου σου βρίσκεται η Αθάνατη και Αγία Ελληνική Οικογένεια που θέλει να διαιωνίσει το DNA της σαν να μην υπάρχει αύριο και επιμένει για επιλογή τεκνοποιητικής μηχανής παρά για συνοδοιπόρο ζωής. Βέβαια κι αυτός 46 χρονών άνθρωπος θα υπέθετε κανείς ότι θα είχε διαμορφώσει δική του άποψη ή εν πάση περιπτώσει θα είχε πιο ελαστική άποψη στο θέμα δεδομένων της σύγχρονης πραγματικότητας. Τι κρίμα. Τι ωραιότερο να μπορείς να χαρείς τις χαρές των παιδιών χωρίς την τεράστια ευθύνη που επιφέρουν μαζί τους. Και να δώσει κανείς από το δικο του περίσσευμα αγάπης σε ψυχούλες που μόνο οφελημένες θα είναι (εφόσον φυσικά μιλάμε για υγιείες ψυχικώς άτομα ως πατριούς) να έχουν άλλη μια πατρική φιγούρα στην ζωή τους.