Μόλις είχα μάθει ότι η κολλητή μου είχε περάσει σε άλλη πόλη και θα την αποχωριζόμουν. Ανοιξα την τηλεόραση να ξεχαστώ και το είδα. Πέρα από τη στεναχώρια μου για τον θάνατο αυτής της γυναίκας που μετά από χρόνια καταπίεσης έβρισκε τον εαυτό της, μόλις είχε πεθάνει και η πρώτη μου ανάμνηση: 2 χρονών, 1980, θυμάμαι να βλέπω τη φωτογραφία της με τον Κάρολο στην ολόχρυση άμαξα την ημέρα του γάμου της και να ακούω τη μαμά μου να λέει, δες, τον γάμο της πριγκίπισσας! Ηταν η στιγμή που έμαθα ότι πριγκίπισσες δεν υπάρχουν μόνο στα παραμύθια...