Ας μας εξηγήσει κάποιος αν έχει την ευγενή καλοσύνη πώς θα έπρεπε ο αγροτικός γιατρός να δουλεύει (ωράρια, ραντεβού κλπ) για να ανοίξει τα μάτια και σε εμάς τους άσχετους...Δηλαδή ο μέσος Έλληνας αναγνώστης πώς θα ήθελε τον γιατρό του; Με τι πρόγραμμα και ωράριρο;Ευχαριστώ...Το οτι κάποιοι δεν έχουν μείνει σε επαρχία είναι πασιφανές αλλιώς θα γνώριζαν και την οικιότητα και τη νοοτροπία και τα προβλήματα που υπάρχουν...Όπως και τα όμορφα και τα καλά και όλα αυτά που δυστυχώς δεν συναντούμε εμείς εις τας Αθήνας...Όταν χρειάστηκε στους Φούρνους ένα καλοκαίρι οπωσδήποτε φαρμακευτική αγωγή για φαρυγγίτιδα και άσχημο κρυολόγημα, θυμάμαι οτι ο φαρμακοποιός μπήκε κρυφά από την πίσω πόρτα του φαρμακείου και με όρκισε να μην το πω σε κανέναν ότι άνοιξε το φαρμακείο του Σάββατιάτικα γιατί πήγαιναν κάποιοι ντόπιοι ανά πάσα ώρα και στιγμή και του χτύπαγαν τα κουδούνια για να πάρουν από ντεπόν μέχρι θερμόμετρο και πιεσόμετρο και θεωρούσαν ότι όφειλε να τους εξυπηρετεί όποτε εκείνοι θέλανε...Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με τους γιατρούς στα νησιά και το έχω βιώσει και αυτό...Το αν σας αρέσει το πεντάωρο ή οχι όμως είναι άλλο θέμα...Και εν πάσει περιπτώσει παρατηρώ συστηματικά πόσο εύκολα πολλοί είναι σε θέση να κρίνουν την κόπωση, τη δουλειά, την ποιότητα του έργου που παράγεται, το ξύσιμο των γεννητικών οργάνων (ή την απουσία αυτού), το αν είναι δύσκολη εργασία ή οχι, το τι πρέπει και τι δεν πρέπει και γενικότερα να κρίνουν, να διευθετούν, να χωρίζουν σε κατηγορίες, να κουμαντάρουν...Γεννημένοι διευθυντές ένα πράγμα...Εγώ πάντως που δεν είμαι γιατρός (και δεν μου αρέσει το ελιτίστικο ύφος από κάνεναν είτε είναι γιατρός είτε είναι άεργος) ομολογώ ότι δεν μπορώ να κρίνω εάν δεν γνωρίζω από μέσα τα πράγματα...Αυτή η ευκολία του να θεωρούμε οτι η δική μας δουλειά είναι η καλύτερη, η δυσκολότερη, η χαμηλώτερα αμοιβόμενη και αυτό το σύδνρομο του κατατρεγμένου και αδικημένου από τη φύση/κοινωνία/Θεό/σύμπαν/μοίρα που μας χαρακτηρίζει γενικότερα σαν λαό δεν ξέρω πότε θα φύγει πια από πάνω μας...Είναι θλιβερό να το βλέπει κανείς αυτό και σε νέους ανθρώπους...Αυτό δε σημαίνει οτι πρέπει να δεχόμαστε και να μη καταδικάζουμε συμπεριφορές και ανήθικες συμπεριφορές (βλ. φακελάκια) όμως πραγματικά είμαστε όλοι μας σε θέση να κρίνουμε έτσι αψήφιστα και να τσουβαλιάζουμε το τι κάνει ο καθένας; Από μία φωτογραφία;; Και να γνωρίζουμε τι περιστατικά αντιμετωπίζει;; Επειδή ξέρουμε ότι το νησί έχει χ μόνιμους κατοίκους; Και να γνωρίζουμε αν η μαντάμ είναι αγενής ή αγανακτισμένη ή μπαϊλντισμένη ή αν απλώς είχε περίοδο όταν το έγραφε; Και κάτι τελευταίο...Μάλλον δεν γνωρίζετε πόσο είναι ο μισθός του γιατρού...Και δη του αγροτικού....Μιας και διάβαζα για κάτι χιλιάρικα...Και ναι σε μία ιδανική κοινωνία θα ήθελα ο άνθρωπος που μπορεί να με θεραπεύσει ή να με σκοτώσει με κάποιο λάθος του να δουλεύει όσες ώρες χρειάζονται (και όχι όσες ο πωλητής ή ο μηχανικός) για να μπορεί να αντιμετωπίζει με καθαρό μυαλό τα περιστατικά και να πληρώνεται καλά ώστε να μην καταφεύγει σε φακελάκια ή οτιδήποτε σχετικό...Και ακριβώς το ίδιο θα ήθελα και για τους εκπαιδευτικούς, την Ε.Α. (μην τους πω μπατσους και παρεξηγηθώ, τους πυροσβέστες και οποιονδήποτε άλλον φορέα έρχεται σε επαφή με την υγεία, την εκπαίδευση/μόρφωση και τη σωματική ασφάλειά μου...Σε μία ιδανική κοινωνία βέβαια όλοι θα ήταν καλοπληρωμένοι και ξεκούραστοι και με αγάπη για τη δουλειά τους αλλά εάν πρέπει να διαλέξω αναγκαστικά, ε προτιμώ μια μουτρωμένη και ταλαιπωρημένη δεσποινίδα στον πάγκο των τυριών παρά μια κακοπληρωμένη και ξενυχτισμένη παθολόγο που θα πρέπει να ασχοληθεί μαζί μου στις 4 το πρωί επειδή έχω πονάκια στην κοιλιά....
