Χαίρομαι που, έστω και μέσω Daft Punk, ο κόσμος ανακαλύπτει και πάλι τον σπουδαίο Moroder. Τα σάουντρακ του Midnight Express, του American Gigolo και του Cat People καθώς και οι παραγωγές του σε τραγουδιστές όπως η Donna Summer, οι Blondie κλπ αποτελούν κομμάτια της μουσικής μου παιδείας. Θεωρώ ότι συνδύασε την ποπ μελωδία με την πρωτοποριακή ενορχήστρωση με τόσο έξοχο τρόπο που, μετά από χρόνια συναντάμε και πάλι στους Daft Punk.Όσον αφορά το Einzelganger, κατά τη γνώμη μου, δεν είναι άσχημο κι έχει πολλές απ' τις ιδέες που θα ξεδιπλώσει στα επόμενά του άλμπουμ, όμως δεν είναι και τίποτε ιδιαίτερο, ούτε επίσης και το 3 Warum. Μου θύμισε το Deserted Palace, τον πρώτο δίσκο του Jean Michel Jarre το 1972, που κι εκείνος είναι γεμάτος από τραχιές και ακατέργαστες ιδέες που θα ραφινάρει ο μουσικός αργότερα. Παρεμπιπτόντως, ο Moroder έχει ήδη βγάλει 3 - 4 άλμπουμ πριν απ' αυτό (από το 1969 ακόμη).Τέλος, θα συμφωνήσω απόλυτα με τον Garb. Δεν βρίσκω κανένα νόημα στη σύγκριση του με τους Kraftwerk. Αμφότεροι έχουν κοινό τόπο την ποπ μελωδία αλλά τα επαναλαμβανόμενα μοτίβα των Kraftwerk ουσιαστικά προετοιμάζουν το έδαφος για την techno και άρα διαγράφουν την δική τους ιδιαίτερη μουσική πορεία.
