Ο Καβάφης αφιερώθηκε ολοκληρωτικά στην ποίηση μόνο τα τελευταία χρόνια της ζωής του, που είχε βγει στη σύνταξη. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η παραγωγή του ήταν αστείρευτη, όπως π.χ. του Ρίτσου. Μια φορά έγραφε, δέκα έσκιζε. Κάποια ποιήματα κάναν είκοσι χρόνια να λάβουν την τελική τους μορφή. Αν και η ποιότητα συνεχώς ανέβαινε, στους περισσότερους είναι γνωστά κυρίως τα παλιά του ποιήματα, της «συμβολικής» περιόδου (Τείχη, Βάρβαροι, Παράθυρα κτλ.), που είναι τα λιγότερο ποιοτικά του καβαφικού έργου.Η αναγνώριση και η δόξα ήρθαν με μικρά βήματα και σχετικά αργά. Ο Καβάφης έλεγε ότι ο Παλαμάς απολάμβανε ένα πλούσιο πρωινό και γεύμα, ενώ ο Καβάφης τρεφόταν με τα ψίχουλα που έπεφταν απ’ το τραπέζι· το δείπνο όμως θα ήταν πλούσιο για τον Καβάφη, ενώ στον Παλαμά θα λάχαιναν τα ψίχουλα. (Όπως και έγινε).
