Εμένα μου θύμισε τα ντίσκο κομάτια του 78, όπως λέει κι ο Θέμης, θυμίζει Chic, καρεκλάδικα τα λέγαμε τότε (κυρίως γι αυτά που είχαν βιολιά μέσα, αλλα πήρε η μπάλα όλα τα ντίσκο τραγούδια). Εντάξει, καλό κοματάκι είναι, αλλα οχι και κοματάρα, ενα μονότονο ρυθμό έχει, με δυο μελωδίες όλο κι όλο, βέβαια γούστα είναι αυτά, ο καθένας ακούει οτι του αρέσει. Πιστεύω άλλωστε, οτι δεν υπάρχει αντικειμενικό κριτήριο για την καλή μουσική, είναι καθαρά θέμα ακουσμάτων απο την παιδική ηλικία, και του περιβάλλοντος που μεγαλώνει κανείς, και φυσικά της ψυχοσύνθεσής του.